กลอนรัก : สายใยรัก
สายเพลา เมฆาไคล มาสายสุม ประชิดชุม รุมชลา เป็นซ่าสาย
สายวัสสา ซัดพร่าพร่ำ จนฉ่ำพราย ไม่สิ้นหาย สายลม-ฝน พหลพลา
สายฝนพรำ ชอ่ำให้ ใจคิดเคลิ้ม สายรักเหิม ยิ่งเพิ่มหวน ระโหยหา
รักดั่งฝน ชลชุ่มรื้น ชื้นอุรา อบอุ่นกว่า ผ้าห่มพร้อย ร้อยผืนคลุม
สายลมเอ๋ย โปรดเผยใจ ไปถึงเขา โหมรักเรา ให้เท่าลม โลมเขาขุม
ผ่านฟากฟ้า สุราลัย อำไพชุม ระดมรุม จุมพิตใจ นัยนา
สายใยรัก ถักฤทัย สายสนิท ชม้อยชิด ติดตามเห่อ ละเมอหา
ชโลทร ชะง่อนเขา เชราชรา คือทิพยา ถ้าเราสอง ประคองเคียง
สายสัมพันธ์ สานสองเรา ให้เข้าจิต แนบสนิท ติดตรึงใจ ได้ยินเสียง
ว่า"รักเธอ" "รักแต่เธอ" "รักเธอเพียง" ไม่โอนเอียง จะเที่ยงแท้ แน่กัปไกล
สายสวาท สาดกายา ละล้าระรวย ใจงงงวย ด้วยรสรัก สายหลากไหล
ทุกรสลิ้ม ล้วนอิ่มรส หมดอาลัย รสรักไล้ ใจลุ่มหลง ปลงฤดี
สายชีวิต ที่ชิดเชื้อ ทองเนื้อนิตย์ รวมชีวิต รวมมิตรภาพ รวมสรรพศรี
สานหนึ่งเนื้อ สร้างเชื้อไข สายไมตรี ตราบชีวี เรามีไซร้ หมายแก่กัน ฯ
๑๕ กันยายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น