วันเสาร์ที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
วันศุกร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
วันพฤหัสบดีที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
วันพุธที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
วันอังคารที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
วันเสาร์ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
วันพุธที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
วันจันทร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
ความรู้รักจักพานบันดาลผล : กลอนวันวาเลนไทน์
ชำกิ่งกุหลาบระบบปิด หลายคนเรียกว่า แบบควบแน่น(ใช้กิ่งจากร้านรับจัดดอกไม้ สุดท้ายตายหมด)
๏ ๑๔ กุมภาฯ วันอาราย?............................โควิด(19) ติดหลาย วุ่นวายเว้น
โรงเรียน ปิดกัน บันดาลเป็น....................แทบเร้น ไร้ผู้ ซื้อ(ดอก)กุหลาบ
๏ ๑๔ กุมภาฯ ทำอาราย?............................เพาะขยาย ไม้ดอก(ชำกิ่งกุหลาบ) บอกด้วยภาพ
ปรับกรรม (มะ)วิธี วิริยะตราบ...................สำเร็จ(หรือ) เข็ดหลาบ ซาบทรวงใน
๏ ระเรื่อ เมื่อใจ ใฝ่จะรัก...............................ความรู้ สู่ฝัก ประจักษ์ใส
ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ล้มเหลวไป...................หาวิ ธีใหม่ ให้สมปอง
๏ (ความ)รักมี มากมาย ในโลกหล้า...............ใช่ว่า (รัก)แค่คน หรือข้าวของ
(รัก)เกียรติยศ ชื่อเสียง ทรัพย์เงินทอง......ยื้อแย่ง จับจอง เป็นของตน
๏ วิชา ความรู้ หากมุรัก.................................แน่นัก จักพาน บันดาลผล
เจริญ ก้าวหน้า เหนือกว่าคน....................หลายคน ที่ไม่ ใฝ่วิทยา
๏ ความรู้ คู่ใคร ไม่อาจลัก(ขโมย)..................ให้ไป ไม่ยัก ลดน้อยหนา
กลับเพิ่ม พอกพูน หนุนชีวา.....................เสริมสติ ปัญญา สถาพร
๏ เอื้อเฟื้อ เพื่อให้ ใช้ชีวิต.............................ประสิทธิ์ สุโข สโมสร
ทุกวัน โศกศัลย์สิ้น ยามกินนอน...............มิประสบ เดือดร้อน ย้อนเสื่อมทราม
๏ จักเจริญ ก้าวหน้า ถ้ารู้คิด...........................ถูก-ผิด พินิจช่าง ตั้งคำถาม
มิใช่ (เรื่องไร้สาระ)บ้าบอ ก็ทำตาม...........ด้วยความ งมงาย ไร้(สติ)ปัญญา
๏ วันวา เลนไทน์ เหมือนไวรัส........................แพร่ระบาด พัดให้ ใจโหยหา
ราคะ รักใคร่ ไม่(ปกติ)ธรรมดา.................ดิ้นรน ราวคนบ้า ประสาทเอยฯ
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕
วันอาทิตย์ที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
ความสัมพันธ์อันสกปรก : กลอนคติเตือนใจ
๏ แต่ละวัน การติดต่อ ก่อสัมพันธ์................................ภายในสัง คมนั้น ลานหลากหลาย
โลกแห่งความ เป็นจริง เหมือนอิงนิยาย*.................ยังขวนขวาย โลกเสมือน เลอะเลือนลาง
๏ ผลประโยชน์ ตอบแทนทาง ธุรกิจ............................เป็นแรงผลัก หลักคิด นิรมิตสร้าง
โลกสมมุติ จุดหมาย ปลายหนทาง.........................เป็นแสงสว่าง หรือมืดมิด พิศต่อไป
๏ คนโลภแล (ความ)โลภเห็น เป็น(เรื่อง)ปกติ...............ความเผื่อแผ่ แค่คิด (ยัง)ผิดวิสัย
การเป็นคน เห็นแก่ตัว มัวเมาใจ.............................คือกระมล คนส่วนใหญ่ ในโลกา
๏ เอารัดเอา เปรียบชน คนอื่นเขา................................มีรากเหง้า เผ่าพันธุ์ เพราะ(กิเลส)ตัณหา
คนคดจิต คิดสาไถย ใคร่มารยา.............................มักสร้างเลศ เจตนา เสาะหาทรัพย์ฯลฯ(จากคนอื่น)
๏ เมื่อเนื้อใน ใจมนุษย์ ไม่สุจริต..................................ย่อมประสิทธิ์ สันดาน พาลสับปลับ
คอยใคร่ครวญ รัญจวนใฝ่ ในผลลัพธ์......................ประโยชน์ดื่น คืนกลับ จับจิตใจ
๏ (เป็น)ที่มาผอง ของ(ความ)สัมพันธ์ อันสกปรก...........แม้(ใน)ครอบครัว ยังมัวหมก มุ่นยกใหญ่
(ความจริง)สายสัมพันธ์ อันรกร้าง และห่างไกล........(ถึงตัวจะไป)มาหาสู่ อยู่ใกล้ (แต่)ไม่หวังดี
๏ ความคะนึง อยากพึ่งพา(ผู้อื่น) เพื่อหาผล..................คือสัจจา สากล บนโลกนี้
(อยาก)ผูกสัมพันธ์ สานเยื่อใย มอบไมตรี................(ก็)ต่อเมื่อมี ผลประโยชน์(ตอบแทน) ปราโมทย์มา
๏ ศัตรูของ ความสัมพันธ์ อันใกล้ชิด............................จึงเป็นจิต ทุจริตล้น ท้น(กิเลส)ตัณหา(ไม่ใช่มือที่สาม)
ศีลธรรมเร้น เห็นแก่ตัว ชั่วมารยา............................(อัน)ชนชินชา ประพฤติ ยึดครรลอง(ในสังคม)
๏ เมื่อต่างคน ต่างสาไถย (แต่)ไม่ถือโทษ....................ต่างยอมรับ กับ(ความ)ทรามโฉด โหดร้ายผอง(ในกันและกัน)
กระทำก่อ ต่อกัน วันคืนกอง(สะสม)........................เผยภาพผอง ความสัมพันธ์ อันสกปรกเอยฯ
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕
*โลกแห่งความเป็นจริงเหมือนอิงนิยาย เห็นได้จากการที่คนชอบสร้างภาพให้ตัวเองดูดี(ทั้งๆที่ตัวตนจริงเลว)
ต่างใส่หน้ากาก(เสแสร้ง-หลอกลวง)เข้าหากัน.
วันเสาร์ที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
ประสบการณ์ปานเปรียบครู : กลอนคติสอนใจ
๏ เพาะต้นไม้* ตายจนหมด...................................จึงจำจด บทเรียนรู้
ประสบการณ์ ปานเปรียบครู.............................สำหรับผู้ รักรู้(ความ)จริง
๏ ความล้มเหลว มิ(ใช่ความ)เหลวไหล...................เคียงคู่ไป ในสรรพสิ่ง
(พึง)ทุ่มเททำ พยายามยิ่ง..............................มิทอดทิ้ง การ(เอา)จริง(เอา)จัง
๏ แม้เป้าหมาย ไป่สำเร็จ......................................ปกป้องเจต เฉท(ความรู้สึก)ผิดหวัง
มุ่งฤดี มีพลัง.................................................เพื่อสรรค์สร้าง ตั้ง(ใจ)ต่อไป
๏ ความสัมฤทธิ์ แม้นิดน้อย...................................ช่างเพริศพร้อย ร้อยเท่าให้
เรียนรู้(วิธี)ทำ กรรมอย่างไร?..........................(จึง)สำเร็จได้ ไม่ต่างครู(สอน)
๏ ใช้เป็นหลัก ภายภาคหน้า..................................เพียรศึกษา วิชาสู้
ผลิตกรรม ลองทำดู.......................................อย่าเป็นผู้ พึ่ง(พาคนอื่น)อย่างเดียว
๏ (การ)สร้างสรรค์สู้ คู่(ความ)สูญเสีย.....................ไม่ละเหี่ย คิดแลเหลียว
คนฉลาด ย่อมปราดเปรียว..............................คอยเก็บเกี่ยว วิทยา
๏ คำเยาะเย้ย และถากถาง....................................พึงปล่อยวาง มิถือสา
พวกปากพล่อย ร้อยมารยา.............................เคียงสัจจา ของโลกธรรม
๏ บัณฑิตมัก รักความรู้.........................................จึงเป็นผู้ ปัญญาล้ำ
เอาบทเรียน เจียรจดจำ..................................ผิดอย่าทำ ซ้ำซากเอยฯ
๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕
