คือธรรมดาของชีวิต : กลอนคติสอนใจ
๏ แสงสุรีย์ สีแสด มิแผดเผา............................................กลุ่มเมฆี สีเทา ที่เพราไสว
ทั้งยังหนุน เนื่องนับ ขับพิไล..................................ประดับให้ เวหน งามสนธยา
๏ ลมเหนือพัด สะบัดไพร ใบไม้พล่าน................................ส่งสัญญาณ หนาวจะเยือน เตือนก่อนหนา
กลางวันสั้น กลางคืนยาว คราวอำลา........................ฤดูฝน พ้นฟ้า พร้อมอาลัย
๏ แต่ปลายฝน ต้นหนาว คือคราวป่วน.................................ทั้งหนาว-ฝน ปนหวน ปรวนแปรให้
ต้องปรับตน ปรับตัว ปรับหัวใจ.............................ตามเงื่อนไข ธรรมชาติ (ที่)ยากคาดเดา
๏ ก็คือความ ธรรมดา ต้องประสบ.....................................ของชีวี บนพิภพ (จง)เว้นขบเศร้า
ความไม่แน่ ไม่นอน สั่งสอนเรา.............................ว่าอย่าเอา แต่ใจ ไม่ประมาณ
๏ ผู้ยึดมั่น ถือมั่น (ใน)โลก(ที่)ผันแปร.................................ย่อมพ่ายแพ้ แน่นัก ล้นหลักฐาน
(ผู้)มิเตรียมตัว เตรียมใจ ให้พร้อมพาน......................สถานการณ์ เปลี่ยนไป (ย่อม)ทุรายทุรน
๏ (ผู้)สำมะเล เทเมา เนาชีวิต............................................(เมื่อ)เกิดวิกฤติ ย่อมพินาศ เพราะขัดสน
(ผู้)ก่อหนี้ลัน พ้นตัว หัว(คิด)อับจน...........................กลายเป็นคน ตกงาน กาลวิลัย(วิลัย=ความย่อยยับ)
๏ เอาตัวเอง ยังไม่รอด แต่บอดจิต......................................สร้างชีวิต(ลูกหลาน) สร้างครอบครัว มัวหลงใหล
เห็นเขามี(ครอบครัว) ก็อยากมี มิใส่ใจ.......................เอาอะไร เลี้ยงลูก(หลาน)? ทุกข์ประจญ
๏ ความเหลื่อมล้ำ (ทาง)เศรษฐกิจ ทรงพิษร้าย......................แค่สุดสาย ปลายเภท เทวษผล(เทวษ=ความลำบาก)
ความโง่เขลา เบาปัญญา (ของ)ประชาชน..................(ความ)คิดอกุศล คือต้นทาง สร้างโทษเอยฯ(อย่าโทษแต่รัฐบาล)
๒๗ ตุลาคม ๒๕๖๓
