พายุฝนล้นฟ้า: กลอนคติเตือนใจ
๏ ละอองฝน ล้นฟ้า ระอาเพรื่อ...................................นภาเรื่อ แสงรอง ส่องสลัว
หมองบางเบา ขาวโพลน เคล้าหม่นมัว.....................ปรากฏทั่ว เป็นสยาย สุดสายตา
๏ พายุซ้ำ กระหน่ำซ้อน ชวนอ่อนอก...........................ข่าวอุทก ตระหนกให้ หัวใจผวา
ลูกเก่าเพิ่ง ผ่านไป ลูกใหม่มา.................................ผิดปกติ ธรรมดา ที่(เคย)ผจญ(๔-๕ วัน/พายุ ๑ ลูก)
๏ โรคฉกาจ(โควิด19) ระบาดซอก ระลอกสอง..............หลายชาตืต้อง ล็อกดาวน์ (ปวด)ร้าวอีกหน
ประเทศไทย อาจไม่รอด ปอดกังวล.........................หลังสิ้นฝน ล้นหนาว ฤาคราวเยือน?
๏ แต่มิอาจ หยุดยั้ง คนคลั่งอำนาจ...............................อยากครองชาติ วาดหวัง ฝังใจเสมือน
ชื่อ"ประชา ธิปไตย" ใช้บิดเบือน..............................ความจริงจาง ลางเลือน เคลื่อนหลักการ(ประชาธิปไตย)
๏ เมื่อความคิด-จิตใจ ไม่สุจริต.....................................อำมหิต มิจฉา อุราหาญ
ย่อมมิยอม รับว่าตน คือคนพาล...............................ชี้หน้าเขา กล่าวปาน กาลกิณี
๏ ผลประโยชน์ ล่อใจ กระหายหา.................................จึงมืดหน้า ตามั่ว ชั่วบัดสี
สารพัด เล่ห์ฉล กลวิธี.............................................วางแผนนำ ย่ำยี ริปูปาน
๏ เบื่อกิเลส ตัณหา ในมนุษย์........................................มิสิ้นสุด สัญชาติสัตว์ ดิรัจฉาน
กล้าป่าเถื่อน เกลื่อนโฉดร้าย ในสันดาน.....................อยากทะยาน สาไถย ไร้ศีลธรรม
๏ การวิโยค โลกที่ ไม่มี(วัน)สงบ...................................หยุดเกิด-ตาย ไม่รู้จบ=ประสบล้ำ
(วิโยค=การจากไป,ความร้าง,ความห่างเหิน)
ผู้ต้องการ สันติสุข จงรุกนำ.......................................ละกิเลส ตัณหาทำ(ให้) สำเร็จเทอญฯ
๑๗ ตุลาคม ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น