รังแกผู้อ่อนแอ
ก็แค่คนหยาบช้า : กลอนคติสอนใจ
๏ แมวลูกอ่อน
ซ่อนลูก ซุกเร้นอยู่...............................................แต่จู่ๆ
(แม่แมว)ไม่รู้ ไปอยู่ไหน?
(ลูกแมวอายุ)ยังไม่ถึง
หนึงเดือน สะเทือนใจ............................ร้องร่ำไห้ ไร้แม่ แล้ป้อนนม
๏ ค้นหาลูก
แมวน้อย คล้อยความคิด...........................................เมื่อชะตา ลิขิต
(เป็น)ภารกิจสม
ก็จะรับ
เลี้ยงดู
สู้วิกรม..........................................................ศึกษา(ในเน็ตเขาแนะนำ)ชม
นมแพะ แก้(ปัญหา)ง่ายดาย
๏ ไม่มีลูก(ตัวเอง)
ถูก(สถานการณ์)บังคับ รับเลี้ยงลูก(แมว) ............(คิดว่าเวร)กรรมพันผูก แน่นอน
(รู้สึก)เดือดร้อนหาย
มองอีกด้าน
พรหมวิหารฝึก รู้สึกสบาย.....................................(อด)ทนขวนขวาย
ให้(ลูก)แมวรอด ปลอดโรคภัย
๏ (เมื่อ)จิตร่ำรวย
ช่วยเหลือ(ผู้อื่น)ได้ ไม่ตระหนี่............................แม้ไม่มี ผลตอบแทน
แห่แหนให้
เมื่อ(ใจ)กว้างขวาง
มอบ(ของที่มี)บางส่วน(ให้คนอื่น) มิรวนใจ......ดุจ(น้ำ)ฝนใส ไหลริน แผ่นดินดอน
๏ คือความจริง ยิ่งใหญ่
ในโลกหล้า.............................................คนเมตตา ปราณี มีใจอ่อน(โยน)
สัมผัสได้
ในอัชฌา เอื้ออาทร.................................................อบอุ่นให้
ไร้เย็น(ชา)-ร้อน ดั่งพรพรหม
๏ เมื่อ(ใจ)เข้มแข็ง
แบ่งความสุข(ให้คนอื่น) มิทุกข์ร้อน...................ไม่ต้องสอน (หลัก)มนุษยธรรม
คำพูดขรม
เป็นที่พึ่ง(ให้คนอื่น) ซึ่งผุดผ่อง
(ใจ)ต้องวิกรม...........................ใช่(ดีแต่)พูดจา ปรารมภ์ ชมอัตตา(วิกรม=กล้าหาญ)
๏ คน(จิตใจ)คับแคบ
แค่(สิ่งของ)น้อยนิด ก็คิดมาก.........................การุณย์ไร้ ไม่อยาก
แบ่งใครหนา
(คน)ชอบกลั่นแกล้ง คนอ่อนแอ
แล(มี)มนา..............................แสนหยาบ-ทราม ต่ำช้า น่าชิงชัง
๏ รังแกผู้ อ่อนแอกว่า อย่า(คิด)ว่าเก่ง..........................................พวกนักเลง
มักไม่พ้น โดนคุมขัง(ติดคุก)
อันธพาล
มักโง่เขลา เว้า(พูด)ไม่ฟัง.........................................ชีวิตพัง
พินาศ เป็น(คำ)สัจจริงฯ
๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓
