ศีลธรรมอยู่ที่ใจ : กาพย์ยานี๑๑

ศีลธรรมอยู่ที่ใจ : กาพย์ยานี๑๑

๏    ธรรมะ อยู่ที่ใจ.................................................หามิใช่ ในหนังสือ

ถ้อยคำ พูดพล่ามลือ.......................................ว่านับถือ รัตนตรัย

๏    ศีลอยู่ คู่อุรา....................................................ก่อกรรมา อย่าเหลวไหล

รักษ์ศีล ด้วยลิ้นไซร้........................................มิใช่ศาสน์ พุทธปรัชญา

๏    ศีล-ธรรม แทรกสำนึก........................................หมั่นตรองตรึก (ทบ)ทวนศึกษา

พินิจ พิจารณา...............................................เห็นคุณค่า เพียงยอดมณี

๏    เสียสละ อัตลักษณ์............................................สวามิภักดิ์ รักษ์ศีลศรี

น้อม(หลัก)ธรรม นำชีวี....................................ด้วยสติ สัมปชัญญะ

๏    ศรัทธา ในศีลธรรม.............................................ย่อมจะนำ ความสุขะ

สุทธิ อาชีวะ..................................................อนาคต งามสดใส

๏    ก่อกรรม บ่ทำเข็ญ.............................................ชั่วบาปเว้น เช่นวินัย

ทำดี เท่าที่ไม่................................................มีอันตราย ไร้เดือดร้อน*

๏    รักษ์ศีล ด้วยจินต์สัจจ์.........................................ธรรมาทัศน์ (ย่อม)ประภัสสร

ศรัทธา ธรรมาทร............................................(ย่อม)สถาพร ศีลย้อนไกร(ธรรมาทร=ธรรม+อาทร)

๏    คนดี มีศีลธรรม.................................................จิตประจำ (ย่อม)งามนิสัย

ตกน้ำ มิตามไป..............................................ตกกองไฟ หาไหม้เอย**ฯ

๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

*การทำดี ต้องดูกาล-เทศะ-บุคคล ด้วย 
อย่าหลับหูหลับตาทำดั เพราะนอกจากจะไม่ได้ดี ยังอาจได้ชั่ว

**สำนวน "คนดี ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ "

หมายความว่า ความดี ย่อมคุ้มครองคนดี มิให้ได้รับอันตราย

สอดคล้องกับ พุทธพจน์ "ธรรม ย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม"

ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ธรรมอันบุคคลประพฤติดีแล้วย่อมนำสุขมาให้

นี้เป็นอานิสงส์ในธรรมอันบุคคลประพฤติดีแล้ว ผู้ประพฤติธรรมย่อมไม่ไปสู่ทุคติ

สภาพทั้งสองคือ ธรรมและอธรรมย่อมมีวิบากไม่เสมอกัน

อธรรมย่อมนำไปสู่นรก ธรรมย่อมนำให้ถึงสุคติ

เพราะฉะนั้นแล บุคคลเมื่อบรรเทิงอยู่ด้วยการให้โอวาทที่พระตถาคตผู้คงที่ตรัสไว้แล้วอย่างนี้

ควรทำความพอใจในธรรมทั้งหลาย
เพราะสาวกทั้งหลายของพระตถาคตผู้ประเสริฐ เป็นนักปราชญ์ ตั้งอยู่แล้วในธรรม

นับถือธรรมว่าเป็นที่พึ่งอันประเสริฐสุด ย่อมนำตนให้พ้นจากทุกข์ได้

ผู้ใดกำจัดรากเหง้าแห่งหัวฝี ถอนข่าย คือ ตัณหาได้แล้ว ผู้นั้นเป็นผู้สิ้นสงสาร

ไม่มีกิเลสเครื่องกังวลอีกเหมือนพระจันทร์ในวันเพ็ญปราศจากโทษ ฉะนั้น.

จาก <http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=26&A=6290&Z=6302>