ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันอังคารที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563

ชีวิตคือการแข่งขัน : กาพย์ฉบัง๑๖




ชีวิตคือการแข่งขัน : กาพย์ฉบัง๑๖

    (กระบวนการ)วิวัฒนาการเผยความจริง.....................พืช-สัตว์(ต่าง)ทอดทิ้ง
(บาง)สิ่งที่เคยเห็นเป็น-มี

    ดึกดำบรรพ์ต่าง(จาก)วันนี้.....................อากาศ-ปัฏพีฯลฯ
อนาคต(ก็จะ)มีการเปลี่ยนแปลง

    ธรรมชาติชีวัน(ต้อง)ขันแข่ง*.....................อยู่ทุกหนแห่ง(ทุกยุคสมัย)
การแบ่งแยก(สิ่งที่ต่างกันออกจากกัน)แฝงโลกหล้า

    เพื่ออยู่รอดปลอดภยา......................(เป็นเรื่อง)ปกติธรรมดา
ของชีวาบนโลกนี้

    ส่ำสัตว์น้อยใหญ่ในปัฏพี......................ก็รู้วิถี
ไม่มีใครไม่อุตสาห์

    สัตว์เลี้ยงเยี่ยงไก่-นก-ปลา ฯลฯ......................(ต่าง)สอดส่ายสายตา
(พยายามแข่งขันให้)ให้ชีวาดีกว่าเดิม

    เปลี่ยนแปลงชีวีริเริ่ม.....................เพียรพยายามเพิ่ม
ดำรงส่งเสริมเติมฝัน

    การปฏิบัติตามหลักธรรม์......................"ความสันโดษ"**นั้น
มิได้ต่อต้านการพัฒนา

    ดีขึ้น-ดีขึ้น...แสวงหา......................เจริญก้าวหน้า
อุตสาหะอย่าหยุดนิ่ง

    คือสมการอันเป็นจริง......................หาได้ใช่สิ่ง
กล่าวกลอกกลิ้งไปวันๆ

    อย่ากลัวที่จะแข่งขัน(ชิงชัย)......................(เพราะ)ทรัพย์บนโลกนั้น
รู้กันถึงความ(มีจำนวน)จำกัด

    ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงโลกทัศน์......................ให้สอดคล้องสัจ
จึงจะยืนหยัดสวัสดีฯ

๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

*เมื่อมีการแข่งขัน
ก็ต้องมีความพากเพียรพยายาม และมีผู้แพ้-ผู้ชนะ เป็นเรื่องธรรมดา
อย่าไปวิตกกังวลกับเรื่องนี้ ไม่ใช่ความชั่วร้ายอะไร

**ความสันโดษ หมายความว่า
พอใจ เท่าที่มี-เป็น-ทำได้(พยายามจนถึงสุดความสามารถแล้ว)
ไม่ใช่ มี-เป็นอะไร ก็พอใจแค่นั้น ไม่พัฒนาให้ดีขึ้น
การงอมืองอเท้าไม่ทำอะไร คือ ความเกียจคร้าน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น