กลอนธรรมะ : สัตว์-คน-มนุษย์
นภดล หม่นมัวหมอง ด้วยครองเมฆ วิวรณ์เวค อเนกหน้า วรรษาสรรค์
ประปั่นป่วน ม้วนหมุน พลุ่นพล่านพลัน ผลุบผลุนผลัน ควันคลุ้ม กลุ้มกลาดกราย
วลาหก วิโยค..ร่ำ กัมปนาท พระพายพราด พัด..ระร่อน คลอนขยาย
ไร้พิรุณ สาบสุญสาด กระจัดกระจาย สุริยัน สรรค์สยาย ประภัสสรา
บรรพชิต กรีดกราย สะพายกลด เดินเลี้ยวลด บทจร ตะลอนหา
เลาะเรือนชาน หันเห เจรจา "อาตมา ขอค่ารถ โปรดทำบุญ"
ทุกเพิงบ้าน ร้านเรือน เยือนยื่นขอ ไม่ย่นย่อ จรลี มิหันหุน
ได้แล้วขอ ต่อๆไป หมายการุณย์ สตางค์ตุน สร้างทุนรอน ฟอนศีลศาสน์
กาสาวะ พรหมจรรย์ สัญลักษณ์ ปฏิปักษ์ กิเลสา ประภาภาส
กุศลกรรม ธรรมวินัย ใสสะอาด ไม่สามารถ ขัดเกราใจ สาไถยเคย
กุศลกรรม ธรรมวินัย ใสสะอาด ไม่สามารถ ขัดเกราใจ สาไถยเคย
ใจของคน ฉลฉ้อร้าย กว่าใจสัตว์ จิตประหวัด สัญชาติญาณ สันดานเอ๋ย
แม้นไม่มี ศีลธรรม ประจำเลย ถึงคุ้นเคย สายโลหิต ยังปลิดปราณ
เห็นแก่ตัว ชั่วร้าย เกินใจสัตว์ ตราบชีวาตม์ มิขาดเร้น ฟูมเฟ้นฝาน
ใคร่ศึกษา ศีลกรรม ธรรมการ จึงพ้นพาล ทุจริต วิจิตรจง
ใคร่ศึกษา ศีลกรรม ธรรมการ จึงพ้นพาล ทุจริต วิจิตรจง
อันกิเลส อาเพศพรรณ สันดานเกิด พาละเมิด วิหิงสา อย่าเพียรหลง
อกุศล มลธรรม จิตดำรง เสมือนธง โปงประกาศ อาตมา
รักความดี มีศีลธรรม งามสัจจ์สุทธ์ เรียก"มนุษย์" ผุดผงาด วาสนา
ประเสริฐศรี นิรมล สุคนธา มิเสียท่า เกิดมาเป็น เกินเกณฑ์คน
กุศลธรรม กอบกรรมเถิด ประเสริฐส่ง อานิสงส์ สุคติ สิริผล
ปรารถนา สถาน์ใด ในสากล สัมฤทธิ์ล้น กมลมาด ไม่คลาดเอย ฯ
๑๑ กันยายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น