พระจันทร์ยิ้ม : กลอนคติสอนใจ

               

พระจันทร์ยิ้ม : กลอนคติสอนใจ

      ล่วงเพลา สายัณห์ ตะวันลับ           พระพายผลับ หลับใหล กระไรหรือ?(ผลับ=เร็ว)
พนาศรม อมอวล ร้อน..ครวญครือ          ลุกขึ้นถือ ไม้เท้า ก้าวกินลม

      ขึ้นสามค่ำ ยามเดือนสิบ จันทร์ริบหรี่   วงเรียวรี มีดาวน้อย สนิทสนม

เหมือนโพยม พรมยิ้ม พริ้มตากลม          ประเล้าประโลม ชมชื่น รมย์รื่นใจ

      แม้ข้างกาย ไร้เพื่อน ไม่เฝื่อนจิต      ทั่วสารทิศ ถือมิตรถ้วน ชวนผ่องใส

มอบความรัก แด่ความดี วิมลมัย             ไม่ขาดไร้ ใจเอิบอิ่ม ปริ่มปานเดือน

      นึกเห็นใจ ใครคิดเหงา เศร้าวิญญาน์   ร่วมมองฟ้า แต่ว่าใจ คิดไม่เหมือน

อาจอาลัย น้อยใจดาว ยังเคล้าเดือน       แต่ตนเชือน ไร้เพื่อนชิด สนิทชาย

      มีชีวิต ย่อมคิดหา สมาคม               คนนิยม กลมเยี่ยง เคียงสหาย

แม้นไม่ตรวจ กวดขัน อันตราย               อาจพานภัย ตายเพราะชิด มิจฉาชน

      ผู้ไม่มี หิริ โอตตัปปะ                     ชอบพูดจา ระรื่นฟัง หวังสืบสนธิ์
มุ่งกอบโกย โหยประโยชน์ เพียงโสตตน   จงรู้คน กลิ้งกลอก ปอกลอก..ภัย

      ผู้ยุยง ส่งเสริม ให้เหิมหาญ             กระทำการ พาลผิด คิดสาไถย

ชักชวนร่วม ลุ่มหลง ปลงกายใจ                 จงรู้ไว้ ใช่มิ่งมิตร เช่นมิตรมาร

      ผู้คลั่งไคล้ ในพนัน การละเล่น         ชอบหลีกเร้น ภารกิจ วิตถาร

ชอบสรวลเส เมรัย ไม่สร่างซาน             ไม่พบพาน คือบุญเลิศ ประเสริฐมี

      ผู้จับจ่าย ใช้เงิน เกินสมรรถ             ไม่ประหยัด สันโดษ โปรดรีบหนี
เผลอไป..ซวย ช่วยประกัน.มันจรลี          ต้องใช้หนี้ โดนชี้หน้า ว่าโง่งม

      ผู้ชอบปด มดเท็จ เข็ดขยาด            มิจฉาชาติ วาทวาทะ มุสาสม
ขืนคบค้า จะพาไคล ใจกรอมกรม              เหมือนเอาตม มาแต่งหน้า หาเนียนนวล

      เอาใบคา พันปลาเน่า พลอยเน่าเหม็น   ห่อพิมเสน กฤษณา หอมระหวล

คบเพื่อนพาล เขาพานเห็น เป็นพาลพรวน   อย่าเรรวน สมควรหลีก ปลีกไปเอย ฯ

๑๑ กันยายน ๒๕๕๓