ความรู้ที่สำคัญที่สุด ซึ่งคนมีชีวิตต้องศึกษา

                                         

ความรู้ที่สำคัญที่สุด ซึ่งคนมีชีวิตต้องศึกษา

ขออุทิศให้กับ ผู้อ่อนประสบก่ารณ์ ผู้บาดเจ็บทางจิตใจเพราะความไร้จริยธรรม

จริยธรรม 
เป็นศาสตร์และศิลป์ไม่ถูกกำหนดไว้ในหลักสูตรของระบบการศึกษาสมัยใหม่

จะมีบ้าง ก็เพียงเนื้อหาที่กระจัดกระจายไร้ความสำคัญ

ผู้เขียนไม่ทราบเหมือนกันว่า มีเหตุผลอะไร? ที่นักการศึกษาจึงทำเช่นนั้น

จะอ้างว่า เป็นเรื่องศาสนาก็ไม่ถูกต้องนัก เพราะสามารถแยกหลักจริยธรรมออกจากหลักความเชื่อทางศาสนาได้โดยง่าย

โดยเนื้อหาแล้ว หลักจริยธรรมเป็นกระบวนการศึกษาความรู้ที่เป็นนามธรรม

โดยผ่านทางจิตใจ

เป็นกระบวนการศึกษาที่ต้องวัดผลที่ความยอมรับ การนำไปปฏิบัติจริง

ไม่ใช่การท่องจำ ไม่ใช่การขีดเขียน

ทำให้การประเมินผล การให้คะแนนทำได้ยากยิ่ง

โดยเนื้อแท้แล้ว

หลักจริยธรรม ไม่ใช่ความรู้ด้านวิชาการ

ไม่ใช่ความรู้ด้านอาชีพ

แต่เป็นความรู้ด้านการดำเนินชีวิต

ซึ่งโดยเนื้อแท้อีกเช่นกัน

หลักจริยธรรม เป็นศาสตร์ที่สำคัญและจำเป็นกับคนทุกๆคน

ยิ่งกว่าศาสตร์ใดๆที่มีการกำหนดให้เป็นหลักสูตรการเรียนการสอน

สำคัญและจำเป็นยิ่งกว่าทักษะใดๆ

ที่มีการส่งเสริมให้มีการประกวดแข่งขันกันอย่างเอาจริงเอาจัง

จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาจนถึง ณ ปัจจุบัน

ผู้เขียนพบว่า

นักศึกษาที่สอบเข้าสาขาชั้นยอดในมหาวิทยาลัย

นักวิชาการผู้เชี่ยวชาญในวิทยาการชั้นสูง

ตลอดจนนักการอาชีพผู้ประสบกับความสำเร็จในอาชีพของตน

จำนวนมากที่ปรากฏเป็นข่าวอย่างสม่ำเสมอ

กลับล้มเหลวและสอบตกในด้านหลักจริยธรรม

นักกฎหมาย ไม่รักษาความยุติธรรม

นักการแพทย์ ปฏิบัติต่อผู้ป่วย ประหนึ่งเหยื่อทางการแพทย์

นักปกครอง มองดูประชาชนของตนว่า เป็นดั่งทาสโง่ๆ

ครูอาจารย์ ทำกับลูกศิษย์อย่างเดียวกับที่พ่อค้าทำกับลูกค้าของตน

นักศึกษาไม่รักการเรียน ไปสนใจสิ่งยั่วยุต่างๆที่ล่อหลอกเยาวชนอยู่ทั่วไปหมด

สามี-ภรรยา นอกใจกัน ละเลยหน้าที่ต่อครอบครัวและบุตรหลาน

บุรุษ-สตรี สำส่อนร้อนเร่าในกิจกรรมทางเพศ

ผู้คนในสังคมเสแสร้ง หลอกลวง ฉ้อฉล เอารัดเอาเปรียบกันอย่างโหดร้าย

ผู้คนต่างเห็นแก่ตัว ทำชั่วต่อกันอย่างไม่ละอายและเกรงกลัวต่อบาป

ไม่มีเหตุผลกลใดที่จะมาอ้างและอธิบายถึงความเสื่อมทรามทางจริยธรรมของบุคคลเหล่านี้

นอกเสียจากการไม่สนใจใยดี การไม่เห็นประโยชน์ การเห็นว่าไม่เกิดประโยชน์ต่อการหารายได้

ที่สำคัญ หลักจริยธรรมไม่ได้ตอบสนองความต้องการด้านสัญชาติญาณสัตว์ที่ฝังแน่นอยู่ในจิตใต้สำนึกของผู้คน

มิหนำซ้ำ ยังขัดขวาง-กีดกั้น-ป้องกัน-ชักจูง-สั่งสอน ให้ลด-ละ-เลิกความต้องการทำตามอำเภอใจของคน

ซึ่งเป็นสิ่งที่ฝืนความรู้สึกทางจิตใจที่ดื้อรั้น-ดื้อด้าน-ดึงดัน-ควบคุมได้ยาก เป็นอย่างยิ่ง

หลายต่อหลายชีวิต รักษาความไร้จริยธรรม และถ่ายทอดสู่ลูกหลานจากรุ่นสู่รุ่น

ปานประหนึ่งมรดกตกทอด

หลายต่อหลายชีวิตมีทัศนคติที่ดูหมิ่นดูแคลนเหยียดหยาม หลักจริยธรรม

และถ่ายทอดทัศนคตินี้ไปสู่ลูกหลานปานประหนึ่งเป็นสิ่งชั่วช้าสามาญย์

การที่จะทำให้หลักจริยธรรมเป็นสิ่งที่ถูกมองเห็นว่ามีความสำคัญและจำเป็นสำหรับชีวิต

จึงจำเป็นต้อง รอให้เจ้าของชีวิตได้รับบทเรียนจาการใช้ชีวิตที่ไร้จริยธรรมของตน

จนต้องประสบกับชะตากรรมอันโหดร้าย เจ็บปวด ลำบากเดือดร้อนอย่างแสนสาหัส

แล้วหันไปพึ่งพาเครื่องรางของขลัง ไสยศาสตร์ มนตร์ดำ โหราศาสตร์

จนเมื่อการกระทำเหล่านี้ ไม่บังเกิดผลอันใดที่ให้ความสงบสุขกลับมา

นั่นแหละ จึงหันหน้าเข้าพึ่งศาสนา

ซึ่งเป็นสถาบันที่สร้าง สะสม รักษา ธำรงไว้ซึ่งหลักจริยธรรม ศีลธรรม เอาไว้อย่างเหนียวแน่น

(แม้ว่า นักการศาสนาบางคนกลับไร้จริยธรรมเสียเอง)

คนบางคนโชคดี ที่สามารถเรียนรู้บทเรียนชีวิตได้อย่างรวดเร็วและถูกต้องถูกทาง

ได้อาศัยหลักจริยธรรมในการดำเนินชีวิต

ทำให้สามารถดำเนินชีวิตได้อย่างราบรื่น ลดปัญหาอุปสรรค ละมีความสุขสงบ

คนบางคนโชดดีที่ถือกำเนิดในครอบครัวที่ยึดหลักจริยธรรมในการดำเนินชีวิต

ทำให้ได้รับการถ่ายทอดจริยธรรม ได้รับการขัดเกลาจิตใจตั้งแต่วัยเยาว์

ชีวิตของคนเหล่านี้ จึงเปรียบเสมือนคนที่มีบุญวาสนา

เพราะเป็นคนที่มีชีวิตที่ราบรื่น มีปัญหาอุปสรรคน้อย และมีความสงบสุข

ผู้เขียน เป็นคนหนึ่งซึ่งถือกำเนิดและเติบโตมาในครอบครัวที่ไม่เห็นความสำคัญของหลักจริยธรรม ชีวิตในวัยเยาว์จึงดำเนินไปตามอำเภอใจ

จนเมื่อเติบโตเป็นวัยรุ่น การทำตามอำเภอใจในชีวิตทำให้ต้องประสบกับปัญหา อุปสรรคนานัปการ

ความเจ็บปวด ความเสียใจ จากการกระทำที่ผิดพลาด-ล้มเหลว จนแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่

ได้นำพาผู้เขียน ให้หวนกลับไปสนใจศึกษาพุทธศาสนา หลักปรัชญาและจิตวิทยาอย่างจริงจัง

ได้แยกแยะหลักจริยธรรมที่เป็นสัจจะสากล ออกจากหลักความเชื่อทางศาสนาพุทธ

และได้นำมาเป็นหลักในการดำเนินชีวิตอย่างจริงจัง หนักแน่น

ทำให้ชีวิตที่เคยเปรียบเสมือนผ้าสกปรกกลับผุดผ่อง ราวกับจะส่องประกายระยิบระยับ

สามารถรับรู้ได้ด้วยจิตใจที่ผ่องใสเอิบอิ่ม เปี่ยมด้วยความสงบสุข

จนผู้ที่พบประสบหน้าต่างพากันตั้งข้อสังเกตว่า ผิวพรรณ-ใบหน้า ผุดผ่องนวลใส

ผิดไปจากอดีต

ผู้เขียนขอจบบทความนี้

ด้วยการขอชวนเชิญให้ท่านผู้อ่านทั้งหลาย ได้ลองเจียดเวลาศึกษาหลักจริยธรรม และนำไปใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวันดูบ้าง

แล้วท่านจะพบว่า

ชีวิตเดียวกัน คนเดียวกัน เมื่อเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรม

กลับกลายเป็นเสมือนหนึ่งได้เกิดใหม่ เป็นคนใหม่ ที่สดใส ก้าวไกลยิ่งกว่าเดิม ฯ

๒๙ กันยายน ๒๕๕๓