กลอนสอนใจ : นกแสก
หลังเมฆฝน พ้นขอบฟ้า อำลาบ่าย คืนเดือนหงาย ฟ้าใสสวย ด้วยดาวไหว
เดือนเรียวยิ้ม งามพริ้มพราว ราวสาววัย ลมเย็นไล้ ใจรื่นแล้ แม้เอกา
เสียงนกแสก แขวกแขวกร้อง ก้องประกาศ รีบมองปราด กวาดหาตัว ทั่วทิศา
แสงจันทร์ฟื้น ขึ้น ๕ ค่ำ รำไรรา กลางนภา ละลอยขาว ราวเทพี
ขนแสกขาว พราวภูษา อัปสร โบกปีกว่อน ร่อนถลา งามราศี
เยี่ยงเจ้าหญิง ยิ่งบุษบา ยามราตรี ดั่งราชินี รติกาล นิรันดร
ค่านิยม ประโคมเล่า คนกล่าวหา ปรามาสด่า ว่านกผี คติสอน
นิยายผี มีนกแสก แทรกทุกตอน เสียงนกหลอน ย้อนนานเนา ครั้งเยาว์วัย
จนเติบใหญ่ ได้ศึกษา รู้ค่านก ผู้ปักปก สวน..รกหนู กู้เสียไส
นกแสนสวย ด้วยลมปาก จากพิไล เป็นนกภัย เครื่องหมายผี หนีวิญญาณ
ดั่งเฉกเช่น ความเห็น "ตาย" เป็นภัยพราก กลัวกันควัก ไม่อยากตาย ไร้แก่นสาร
ไม่คิดดู อยู่กับตาย ใดทรมาน ต่างต้องการ วัยกัลป์กัป นับโกฏิปี
ไม่คิดดู อยู่กับตาย ใดทรมาน ต่างต้องการ วัยกัลป์กัป นับโกฏิปี
หาก"ตาย-เป็น" เห็นเพียงแค่ กระแสวัฏฏ์ ธรรมชาติ สัตว์ทั้งหลาย ไม่อาจหนี
อยู่จนแก่ ยักแย่ยักยัน อันใดดี โรคราวี สติเฟือน เลอะเลือนไฟ
หลังจากตาย ได้เกิดใหม่ ยังไงเล่า อยากแก่เฒ่า หรือเยาว์สวย ด้วยวัยใส?
อนิจจัง สังขารเสื่อม เอือมอรทัย ชีวิตใหม่ รอให้เป็น โปรดเห็นเทอญ ฯ
๑๗ กันยายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น