กลอน : สัจจะ จากพฤกษา
บุปผชาติ ผุดผาดสี มีกลิ่นหอม ชวนดมดอม พร้อมคุณสรรพ์ พรรณผ่องใส
ต้องรอกาล วันเติบเต็ม เกษมชไม แม้นอ่อนวัย ไร้สีกลิ่น สิ้นเสน่หา(ชไม=ทั้งคู่)
ธัญญาหาร สรรพ์ผลไม้ ในสากล ล้วนรอจน ผลเติบใหญ่ ได้ปรารถนา
จึงเก็บมา รักษาไว้ หลายเวลา ล้นคุณค่า หารสไหน ให้เปรียบปาน
ความรักใคร่ พึงได้เห็น เช่นพฤกษ์หนอ สมควรรอ สมบูรณ์วัย ค่อยใฝ่หาญ
ยังเยาว์วัย ใคร่ศึกษา วิทยาการ สร้างพื้นฐาน สรรค์ชีวิต สัมฤทธิ์ทรง
ยังเยาว์วัย ใคร่ศึกษา วิทยาการ สร้างพื้นฐาน สรรค์ชีวิต สัมฤทธิ์ทรง
คนมากมาย ให้พานพบ ประสบผู้ พิจารย์ดู อย่างสุขุม อย่าลุ่มหลง
รู้แยกแยะ ชั่วและดี มิพะวง ไร้ใครดี มิประสงค์ คงคู่ครอง
หากเราเป็น เช่นคนดี อย่าวิตก บุญญาปรก ยกคนดี มีสนอง
ณ เมื่อนั้น ค่อยขันไขว่ ดั่งใจปอง รักจักงาม ตามครรลอง คลองธรรมเอย ฯ
๒๒ กันยายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น