กลอนธรรมะ : สังสารวัฏฏ์
หลังร้อนแล้ง แห้งกันดาร นานเนิ่นปี วสันต์นี้ พิรุณสาด ไม่ขาดสาย
อย่างกับว่า คอยท่ารอ ขอระบาย จึงโปรยปราย ไม่หยาดหยุด สุดปักษ์วาร
สายฝนพรำ นำอึ่งอ่าง ย่างเข้าห้อง กระโดดย่อง เยี่ยมมองหา กระยาหาร
ยามฝนดก คางคกดอก ออกสำราญ กบก็กร้าน เขียดคร้านฝน บ้านคนบัง
หอยทากเคลื่อน เขยื้อนย้าย ไปช้าๆ แบกเปลือกหนา ยืดตายาว เนาผนัง
กิ้งกือป่า ขาสลับ ขยับยัง ไส้เดือนขัง ตั้งใจขน ดินพ้นรู
ตรงโคนไม้ ตามไพรสนฑ์ ใต้ตันหญ้า เห็ดแปลกตา ตระการสี มิอดสู
แดง,เหลือง,ขาว, เทา,น้ำตาลฯลฯ บานเบ่งพรู ดินฉ่ำดู มุทิตา ร่าเริงไตร
ต้นยางใหญ่ ไหม้ดำพร้อย รอยฟ้าผ่า แต่ยางนา หาสะท้าน ยั่นหวั่นไหว
ยังสูงขึ้น ยื่นก้านกิ่ง ยิ่งยาวไกล ดำนานไพร อำไพพงษ์ ดำรงพันธุ์
ชลนที ปรี่กระแส แปรกระสินธุ์ เหมือนชีวิน ไม่สิ่้นสุด หยุดสังสรรค์
เกิด-แก่-ตาย กรายเกิด-แก่ฯลฯ กระแสกัล- ปาวสาน เป็นฝันสุทธิ์ หยุดวัฏฏ์วาย
อดีตกาล บรรพชน ดั้นด้นคิด สัจจ์ชีวิต ทิศธรรมชาติ ไม่ขาดสาย
ปราชญ์สำนัก ตระหนักสำนึก ตรึกสัมปราย พุทธพิสัย ทายเห็นแจ้ง แสดงธรรม
สัตว์ทั้งหลาย ต้องว่ายเวียน จำเนียรวัฏฏ์ ตามภพชาติ สัมพัทธ์ชิด จิตถลำ
กาม,รูป,อรูป. สรุปจบ สามภพจำ กามสามคำ: อบาย,มนุษย์, สุทธ์สวรรค์
การกระทำ กฏกำหนด โจทย์จุติ กรรมชั่ว/ดี มีวิบาก หลากคงขันธ์
เร็ว/ช้าบ้าง สังเวยผล ผจญพันธ์ ไม่พลิกผัน สรรค์วิถี ยุติธรรม
ทุกข์ระกำ ลำบากมี ชีวีนัก ปราชญ์ประจักษ์ ตระหนักใจ หน่ายเหลือล้ำ
นิยามตั้ง สังสารวัฏฏ์ อุปัทว์ธรรม แสวงกรรม นำสิ้นสุด หยุดเกิด-ตาย
พุทธองค์ ทรงตรัสรู้ สู่สุทธิ์ศานติ์ พบนิพพาน วารจุดจบ ภพทั้งหลาย
อริยะ สัจจะสี่ อธิบาย มรรคแปดปราย ทำลายวัฏฏ์ ถอนชาติชน
ความเห็นชอบ กรอบคิดเห็น เป็นต้นทาง ดำริชอบ ปรารถนาสร้าง หวังกุศล
เจรจาชอบ พูดคำดี นิรมล กระทำชอบ เบียดเบียนพ้น กุศลพร้ำ
เลี้ยงชีพชอบ ประกอบการ งานสะอาด ความเพียรชอบ เพียรพิพัฒน์ ไม่คลาดขำ
ระลึกชอบ มีสติ ตริตรองธรรม ตั้งใจชอบ สมาธิจำ กระทำเจน
ดั่งแม่ไก่ มีไข่ดก นั่งกกฟัก ไม่ต้องอยาก จักต้องถูก ลูกไก่เห็น
หมายนิพพาน ต้องหมั่นเพียร จำเนียนเพ็ญ ไม่วายเว้น อรหันต์ วิธานเอย ฯ
๘ กันยายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น