กลอน นิทานสุภาษิต : สมภาร กับ หมาวัด
ณ กุฏิ ท่านสมภาร บุราณวัด สารพัด ญาติโยมศิษย์ มิตรสหาย
แวะเวียนมา ปรึกษากิจ ทั่วทิศทาย ภัตรถวาย หมายทำบุญ กูลสุนทาน
แวะเวียนมา ปรึกษากิจ ทั่วทิศทาย ภัตรถวาย หมายทำบุญ กูลสุนทาน
อนิจจา จนหมาเขา เอามาทิ้ง เอากุฏิ์อิง วิ่งไล่เห่า เขาโจษขาน
บ้างหนีกลัว บ้างหัวหก ตกใจลาน บ้างกราบกราน บ้างลาญไล่ หาไม้ตี
สมภารเฒ่า ไม่เข้าใจ ทำไรผิด ? สานุศิษย์ สนิทนาน ซานหลีกหนี
หรือว่าเรา ไม่เอาใจ ไร้ฤทธี จนเหลือที่ มีใครศรัทธ์ ภัตรขาดแคลน
นิทานสอน บัญชรเปิด บังเกิดเห็น สังคมเป็น ส่วนผสม อุดมแสน
ชั่วก็มี ดีก็มาก วิบากแดน อย่าขึ้งแค้น อย่าแคลนขัด ระมัดระวัง
พึงรักษา กระทำดี มีกุศล อย่าฉ้อฉล ร่วมพลพาล ผลาญผลผัง
คนไม่ดี อยู่ที่ไหน ใครก็ชัง ชีวิตพัง ร้างมิตรญาติ อนาถเอย ฯ
คนไม่ดี อยู่ที่ไหน ใครก็ชัง ชีวิตพัง ร้างมิตรญาติ อนาถเอย ฯ
๘ กันยายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น