กลอน : ในดวงใจ
อนงค์นาง ผู้ย่างกราย เนาในจิต คู่ชีวิต คู่ชิดใคร่ คู่ใดเหมือน
เป็นที่รัก เป็นหลักคิด เป็นมิตรเรือน เป็นอย่างเพื่อน เดือน-ดวงใจ นัยนานันท์
หากมิได้ เธอใกล้ชิด พิสมัย ฉันคงไข้ วายชีวา สิ้นอาสัญ
โลกคงเถื่อน เหมือนนรก ตกโลกันตร์ แม่มิ่งขวัญ กัลยา ข้าฯภักดี
เธอคือ ดอกโกมล กลางชลใส สะอาดอาย ไร้มลทิน สิ้นหมองศรี
นวลละออง ผ่องสุภา ชลธี จนเหลือที่ วลีเอย เผยอำไพ
เธอคือ เทพธิดา อัปสร อรชร อ่อนหวานยิ่ง เหนือหญิงไหน
บริสุทธิ์ ดุจนางฟ้า สุราลัย มาแนบใน ให้ฉันชื่น รื่นอุรา
เธอคือ หยาดน้ำค้าง กลางห้วงหาว พร่างสะพราว ราวเพชรรัตน์ เพ็ญอัตถา
ชโลมดิน ติณชาติ ดาษดา ให้มีค่า สถาพร ตอนอรุณ
เธอคือ เมฆาขาว พราวสะอาด ยุรยาตร เพื่อพาดบัง พรางแสงสุรย์
จรจรก หกระเหิน เดินอาดุร ได้พึ่งบุญ การุณย์รับ ประทับใจ
เธอคือ สายพิรุณ พร่างพูนพฤกษ์ สร้างสำนึก สมอุรา สัมมาใส
จนดื่มด่ำ ฉ่ำชุ่มชื่น รื่นฤทัย เสมอไอ อำมฤต ฤทธิ์อนันท์
เธอคือ ศีลธรรม คุณความดี คือผู้ที่ สถิตใน หทัยฉัน
คือแม่พระ ธรณี วิลาวัณย์ ชุบชีวัน ปั้นปริ่ม อิ่มเอมเอย ฯ
๒๘ กันยายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น