โคลงสี่สุภาพ : ลำธาร

โคลงสี่สุภาพ : ลำธาร

    ๑. พฤกษทลหลุดขาดขั้ว    จรลา(ทล=ใบไม้)

รายหล่นบนธารา                   กรากกล้ำ
กระแสสาดพัดพา                  โผนผลัก

ผึงผลุบผุดโผล่ผ้ำ                  ด่ำน้ำคะมำหงายฯ (ผ้ำๆ=อาการเดิน/วิ่งอยางหนัก)

   ๒. กึกกึกไกรแก่งกล้า         โกรกกราย

ศิลาดาษดาลดาย                  ดื่นข้อง
รื่นรื่นขืนขืนคลาย                   แอ่งอ่าง

เนิบเนิบกำเริบร้อง                  ร่ำล้ำกระแสชลฯ

  ๓. ระเหหนเหินให้               ใบระบำ

ไหลกรูดดูดติดตรำ                โกรกกั้น

กระแสกลัดกรากกรำ               ลอยหลุด
อนิจจัง..ดักดั้น                      ใบไม้ไป่ฝืนฯ

 ๔. วิถีชีวาตม์เพี้ยง                พฤกษทล
กรำเกลือกเสือกสืบซน            ไป่สิ้น

ผิดพ่ายพรายพลาดผล            วิบาก

ยังอยู่ครู่ด่าวดิ้น                     เคลื่อนไค้ใดเฮยฯ

  ๕. วิบัติวิบากบ้า                  กรรมไฉน
อยากหยุดสุดขาดใจ               ขยาดแล้ว

อนิจจาจรรยาใด                     ตัดภพ

ศาสน์ศึกษาใคร่แคล้ว              ล่วงพ้นสังสารฯ

  ๖.กี่กาลอสงไขยข้า              ควรสงบ

วิฆาตวิรัติภพ                         ผ่านได้

กชกรอ่อนอาตม์นพ                 นลาฏ

ถวายสัจจ์ธรรมทาสให้              สร่างไซร้วัฏฏ์เอยฯ

๑๔ กันยายน ๒๕๕๓