โคลงสี่สุภาพ:ธรรมรักษา
๑. วลาหกปรกฟ้า อรุณสมัย
เรื่อยเรื่อยเนือยเนือยไคล ครอบคลุ้ม
เมฆกล่ำกรุ่นผลุนใด กลายดึก
เมฆกล่ำกรุ่นผลุนใด กลายดึก
ฟ้าร่ำคร่ำครวญอุ้ม ชุ่มน้ำฉ่ำฉางฯ
๒. รินหลั่งดั่งร่ำไห้ ฟายฝน
สะอึกสะอื้นรน อาบหล้า
หญ้าชุ่มพุ่มพฤกษ์สณฑ์ เอิบอิ่ม
นาทุ่งพุ่งเติบกล้า แก่ใกล้ออกรวงฯ
นาทุ่งพุ่งเติบกล้า แก่ใกล้ออกรวงฯ
๓. อ่าละอองฟ่องฟุ้ง อัมพร
พระพายพึ่งรึงตะลอน ทั่วบ้าน
พระพายพึ่งรึงตะลอน ทั่วบ้าน
ระร่อนระรองรอน กายกิ่ว
หนาวเหนี่ยวเรี่ยวแรงกร้าน ห่มผ้าผืนพันฯ
๔. แจ่มเจื้อยสำเนียงแจ้ว ปักษา
ไป่เปลี่ยวเอี่ยวเอกา คู่คล้อง
ร่ำเรียกเพรียกพนา ตื่น..ตื่น..
คล้ำคล่าวคลุมป่าข้อง ซึมเศร้าราวไฉนฯ
๕. กายสั่นระรานด้วย ลมหนาว
ใจส่ำราคะคาว ครอบค้ำ
กามแกร่งแรงน้าวราว ร่านเร่า
กระเสือกกระสนซ้ำ เสพส้องสู่สมฯ
กระเสือกกระสนซ้ำ เสพส้องสู่สมฯ
๖. สัมพุทธะ..ธรรมะซ้อง สรรเสริญ
ปกเกศวิเศษเกิน กล่าวก้อง
ระทมฤทัยเถิน ถ่อยเถื่อน
พระธรรมกำจัดข้อง ดับร้อนผ่อนหนาวฯ
๗. ฝ่าฝนคำรนคร้าม อสุนีบาต
ระส่ำระดาสาด มาดม้วย
หากหทัยมิไหวหวาด ทุคติ
หากหทัยมิไหวหวาด ทุคติ
บาปอกุศลทรามท้วย ไถ่รื้อถือถอนฯ
๒๗ กันยายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น