กลอนคติชีวิต : โลกนี้

                                                                     


กลอนคติชีวิต : โลกนี้

     โลกนี้มี แง่ร้าย อยู่หลายหลาก               คนอดอยาก ยากแค้น แสนสงสาร

กี่คนมี ที่จอง ครอบครองบ้าน ?                    ใครคร้าน...ช่าง นั่งสบาย ไม่ดิ้นรน ?

      ชีวิตมี แง่ร้าย อยู่หลายแหล่                  จนบางคน ยอมแพ้ แล้หลายหน
แต่ใช่ว่า โลกา จะวิกล                              ชีวิตคน ชั่วแท้ แต่อย่างใด

      สัตว์โง่เขลา อ่อนแอ มีแพร่หลาย           สัตว์ล้มตาย (เพราะ)ถูกฆ่า กว่านับไหว

สัตว์เกิดแก่ เจ็บป่วย ม้วยบรรลัย                  สัตว์กระหาย ไขว่คว้า หาไม่พอ

      เกิดมาต้อง แก่งแย่ง ชิงแข่งขัน              คนชั่วชัน เพิ่มหลาย ไม่ลดหนอ
คนสุจริต ซื่อตรง คงต้องรอ                         คอยตัดพ้อ ทำดี ไม่ได้ดี

      โอ้...หัวใจ ไขว่คว้า หาของรัก                ด้วยไม่อยาก จักเดียวดาย ในโลกนี้

รักทั้งปวง พ่วงทุกข์ ผูกทันที                        เหมือนโลกมี ทุกข์หลาย ทำร้ายเรา

      แท้...โลกแล แง่ดี มิขัดสน                    ใจโฉดชน ซ่อนดี มีกับเขา

สัตว์ดุร้าย ซุกซน ยลยามเยาว์                       สัตว์ซึมเซา (คิดอยาก)เร้าเล่น เป็นสันดาน

      คนใจร้าย เถื่อนถ่อย คอยข่มเหง              มีคนเคร่ง ศาสนา มหาศาล
คนคดโกง หยาบคาย หัวใจมาร                     มีคนทาน ช่วยเหลือ ด้วยเยื่อใย

      แม้สังคม สับสน อลหม่าน                     ในดวงมาน สามารถ ตัดข้องไข

ความสงบ หลับสนิท ปิดหัวใจ                       สร้างแรงใหม่ ใช้สู้ กู้เหตุกัน

      ถึงปัญหา สาหัส ขนาดไหน                    เรามิไร้ ปัญญา ใช้ประสรร
แก้ได้บ้าง แย่บ้าง ตรอง "ช่างมัน"                  ไม่ยึดมั่น ผ่อนปรน พ้นทุกที

      ถึงแม้ว่า โลกนี้ มากมีทุกข์                     แต่ความสุข เกิดได้ ง่ายอย่างงี้
เปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนใจ ดูให้ดี                     ธรรมชาติมี ความงาม ค้ำมากมาย

      ยามฟ้าสาง อ่อนโยน ดั่งโดนกอด             อาทิตย์มอด  อัสดง ชวนหลงหลาย
ในราตรี มีดาว พราวพร่างพราย                      โฉมเดือนฉาย งามเหลือ ไม่เบื่อดู

       แม้การงาน หนักหนา สารพัด                  เพลงบำบัด ผ่อนคลาย หัวใจสู้

ลิ้มอาหาร ผลไม้ หลายฤดู                            รสชาติชู ชื่นใจ ให้เพราพราง

       ถึงฐานะ ขัดสน จนสินทรัพย์                   ลอง "เลิกนับ" ล้นน้ำใจ ให้กว้างขวาง
ความเอิบอิ่ม ปริ่มใจ มิไร้ร้าง                          จะกระจ่าง มั่งมี ศรีศรัณย์(ศรัณย์=ซึ่งเป็นที่พึ่ง)

       ไม่มองโลก ด้านเดียว ไม่เปลี่ยวจิต           ทุกชีวิต คิดครวญ ล้วนสุขสันติ์
หมั่นดูแล ใจเรา รู้เท่าทัน                              ทำให้วัน...นี้ดี คลี่คลาย.....พอ ฯ

                                                            ๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓