เสียงการ้อง ก้องฟ้า เพลาเช้า ปีกกว้างเบา กระพือโยก โบกช้าๆ
ร่างดำเรียว เพรียวลมลู่ ชูชื่นตา ปากใหญ่หนา ตา..วาว..คม ก้มดูดิน
กา..กลุ่มนี้ ห้าตัวมา สโมสร สลับหลีก บินปลีก..ร่อน ว่อนบุรินทร์
เป็นอันธพาล นักการล่า ประจำถิ่น เที่ยวหากิน ผินผ่านมา กะเช้า-เย็น
บางครา..พาล พิสดารรุก กินลูกนก พิราบปก แม่นกป้อง ไม่ร้องเข็ญ
ใจเด็ดเดี่ยว ปีกเรี่ยวตี ริปูกระเด็น กาใหญ่เห็น แม่นกสู้ หาลู่ ; ดัง
กระโดดกลับ สลับกลาย ข้างซ้าย-ขวา ตัวใหญ่กว่า สมองโต กาโอหัง
เพียรอุตส่าห์ ฝ่าแม่นก ผู้ปก..รัง นัวเนียนัง รุกอย่างไร จนใจกา
คิดอยู่นาน สิ้นปัญญา กา..ล่าถอย พรรคพวกคอย พลอยเสียดาย ให้อิดหนา
กางปีกกว้าง พลางกระโดด บินโลดฟ้า ร้อง"กา..กา.." ประกาศก้อง ข้าครองเมือง
ให้เลื่อมใส หัวใจแม่ ไม่แพ้เพชร ใจเดี่ยวเด็ด เฉดขับไล่ พาลใจเขื่อง
กาโตกว่า ฉลาดกว่า หาชำเลือง พิราบเรื่อง เฟื่องหัวใจ ให้คติ
ธรรมชาติ มัตยะ มนุสสา สัญชาตญาณ์ มักครอบงำ ค้ำดำริ
ทำอะไร ตามใจอยาก หลากอุปธิ สมองดี ทิฏฐิดำ ทรามสมัย
เมื่ออกุศล มลทินครอง ปองอินทรีย์ แม้จะมี สติปัญญา เหมือนหาไม่
หมายไตร่ตรอง กรองเลือกเฟ้น เห็นอะไร แผลงผิดผาย ไถลจิต นิตยา
ไม่ฝึกหัด ไม่ศรัทธา ธรรมาศิล(ศีล) ไม่จดจินต์ ไม่ยินดี มีศาสนา
ไม่แจ่มแจ้ง แทงปรมัติ วิปัสสนา ไร้วิชชา แยกอกุศล / กุศลกรรม
ย่อมไม่รู้ อะไรดี ? อะไรชั่ว ? ไม่รู้ตัว ว่าชั่วถือ หรือบุญถัมภ์(ถัมภ์=หลัก)
ไม่จำแนก แยกคนดี มีศีลธรรม จากคนทราม ตามอำเภอ(ใจ) เสมอพาล
อันคนดี มีจรรยา ประกฤติสัจจ์ ปฏิบัติ ศีลธรรม งามสมาน
คนชั่วช้า ปกติ ฤดีพาล ใจสามานย์ ก่อการชั่ว ไม่กลัวภัย
คนรักดี มิใคร่พบ คบพาลชั่ว คนรักตัว กลัวเกรงบาป สาปสาไถย
คนชั่วมัก รักชอบพาล บันเทิงใจ รู้จักใคร " ใครใคร่คบ ?" พบครรลอง ฯ
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น