ใคร..รูปชั่ว เนื้อตัวทราม ทำเมิน-งง ไม่เคยสง....สัยความคิด ผิดเพียงใด?
อันธรรมชาติ สัตว์ทั้งหลาย กายโสโครก สิ่งสกปรก โชกปฏิกูล มูลมากไส
ตั้งแต่หัว ตัวจรดเท้า " ขี้ "เท่าไร? ตรงส่วนไหน ไม่มี " ขี้ " ที่หมักเหม็น
ต้องแต่งเติม เสริมรูปโฉม โสมม..มิด แปลงนั่นนิด ปิดนี่หน่อย ค่อยงามเน้น
แม้นปล่อยตาม ธรรมชาติ " ปีศาจ"เป็น ไม่วายเว้น เช่นลิงค่าง บ่างชะนี
ให้ตกแต่ง แปลงเพียงไร กาย..เก่า-แก่ ละเหลียวแล บริหาร ยาน-หย่อน-ยี้
มากกว่าครึ่ง พุงผึ่งพลุ้ย อุ้ยอ้ายพี ไม่ต่างผี...เสื้อสมุทร สุดแสนโทรม
มากกว่าครึ่ง พุงผึ่งพลุ้ย อุ้ยอ้ายพี ไม่ต่างผี...เสื้อสมุทร สุดแสนโทรม
ทราม..เห็น..งาม เพราะความหลง งง"ราคะ" บดบังตา หน้ามืดที ราคีโถม
คนง่อยเปลี้ย เพลียพิการ รานรุมโรม ฤดูโหม ซม-เจ็บ-ไข้ ไม่ระอา
คนง่อยเปลี้ย เพลียพิการ รานรุมโรม ฤดูโหม ซม-เจ็บ-ไข้ ไม่ระอา
ไม่นับจิต วิปริต วิตถาร ผิดสันดาน สัมพันธ์เบื้อ เฝือหรรษา
เกินบรรยาย ให้นิยาม ไม่ธรรมดา คือ..คนบ้า ขยะแขยง สำแดงทราม
กาลผ่านไว กายผ่านวัน สังขารเสื่อม สัมพันธ์เพื่อม กามเชื่อมกลาย คลายชื่นขาม
มองคนเก่า ไม่เร้าใจ ไร้ความงาม เริ่มมองข้าม ความสำคัญ คิดปันไป
มองคนเก่า ไม่เร้าใจ ไร้ความงาม เริ่มมองข้าม ความสำคัญ คิดปันไป
มองคนใหม่ วัยละอ่อน กายร้อนเร่า ตามันวาว ใจเพราพลุ่ง สะดุ้งไหว
ความเร็วแสง ไม่แรงเร่า เท่าแรงใจ เปลี่ยนทันใด ไปจากเรา เป็นเขาครอง ฯ
๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น