ริมชายหาด อากาศชื่น ลมรื่นชัด ทรายสะอาด น้ำขัดขาว เม็ดพราวใส
หาด..ราบเรียบ เปรียบสวรรค์ วิมานมัย ฟ้าสดใส ไร้มลทิน ราวศิลปา
ระลอกคลื่น ครืนๆซัด ไม่ขาดสาย ฟังสบาย ไพ..เสนาะ...เราะนักหนา
ทะเลใส คล้ายกับแก้ว คือแววตา แห่งมหา สมุทรา อันดามัน
แดดยามสาย ไล้ใบหน้า ชำระจิต นิรมิต พิศวาส หาดสวรรค์
ผืนทรายนุ่ม อุ้มเท้าเปล่า ราวมือปัน สุขซาบสรรค์ ผ่านจากเท้า เข้าสู่ใจ
โขดหินใหญ่ จากชายป่า จูบทะเล เหมือนเราเซ พเนจร จากดอนใหญ่
พรายฟองน้ำ ยามกระเซ็น เห็นสูญใส คิดแล้วคล้าย ชีวิตเรา ไม่ยาวนาน
น้ำทะเล มีเกลือเค็ม เต็มสมุทร ไม่เคยหยุด สุด..รสเค็ม เต็มสมาน
เหมือนคนดี มีความดี ที่เต็มมาน ไม่คร้ามครั่น การกุศล จวบจนวัย
ต้นโพกริ่ง กระทิง,จิก ตีนเป็ดป่า ช่วยรักษา ธรรมชาติ ชายหาดใส
เหมือนคนดี คบคนดี มีน้ำใจ สัมพันธ์ไกร ให้ช่วยเหลือ เกื้อกูลกัน
การประสบ พบคนพาล พารันทด จิตสลด รอนรสชาติ ขาดสุขสันติ์
ปฏิพัทธ์ ปราชญ์บัณฑิต สนิทนันท์ สร้างสัมพันธ์ สานรสชาติ ไม่ฝาดพา
ปฏิพัทธ์ ปราชญ์บัณฑิต สนิทนันท์ สร้างสัมพันธ์ สานรสชาติ ไม่ฝาดพา
หาดทรายขาว พราวละเอียด ยาวเหยียดไกล เห็นเศษไม้ ใบแสม แลชัดหนา
ดั่งคนดี มีคุณธรรม ล้ำปัญญา ด้วยชายตา สามารถแยก แปลกคนพาล
ดั่งคนดี มีคุณธรรม ล้ำปัญญา ด้วยชายตา สามารถแยก แปลกคนพาล
สละทรัพย์ เพื่อรักษา อวัยวะ สละอวัยวะ เพื่อรักษา ชีวาศานติ์
สละทรัพย์ อวัยวะ ชีวาวาร รักษาธรรม์ นานคงอยู่ คู่โลกา ฯ
๓๐ มีนาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น