กลอน : สัจจะ จากป่าทาม
เลาะป่าทาม ริมน้ำมูล สมบูรณ์ทิศ สรรพ์ชีวิต ชิดแอบสิง อิงอาศัย
ธรรมชาติ สะอาดสงบ สบพิไล สำราญใจ ไกลฝูงชน กมล..วาง
ต้นมะดัน กันเกรา,หว้า กะโดนน้ำ ไผ่ป่าหนามฯลฯ ล้ำกระจาย ไปทั่ว-กว้าง
พอก,กระทุ่ม พุ่มหัวลิง อินทนิล,คาง ชะมวงกวางฯลฯ ต่างตั้งถิ่น ดินปนทราย
กระรอกแล กระแต,หนู งู,เต่าบก กิ้งก่า,นก แลน,อีเห็น จิ้งเหลน,กระต่ายฯลฯ
ซ่อนตัวเนา สืบเผ่าพงศ์ ดำรงพราย ระวังระไว หายสุ้มเสียง หาเมียงเป็น
ซ่อนตัวเนา สืบเผ่าพงศ์ ดำรงพราย ระวังระไว หายสุ้มเสียง หาเมียงเป็น
แม้ยามแล้ง ไม้ยังแกร่ง แย่งเหยียดกิ่ง ป่ารกยิ่ง ไร้ทางเหิน เดินทางเข็ญ
ริมฝั่งลาด ลงหาดทราย น้ำใสเย็น หาดยาวเด่น เป็นลานเรียบ เปรียบแพร..พรม
ริมฝั่งลาด ลงหาดทราย น้ำใสเย็น หาดยาวเด่น เป็นลานเรียบ เปรียบแพร..พรม
ผืนทรายขาว พราวสร สะท้อนแสง น้ำตื้น-แห้ง เห็นแก่งหิน ชั้นดินถม
แรง..วนเซาะ เจาะหินถู รูโหว่กลม เป็นปูดปม ชมงามได้ ในเดือนห้า
เด็กสาว..ใช้ ปลายไผ่น้อย ห้อย"สวิง" ลัดเลาะตลิ่ง มองกิ่งใบ ไข่มดหา
รังมดแดง แยงไม้เข้า เขย่าไปมา รังแตกอ้า มดแตกตื่น โกรธฟืนไฟ
เลี้ยงชีวิต คิดขโมย โหยชีวิต เป็นเอกสิทธิ์ /ผิดศีลธรรม กำหนดไข ?
มีชีวิต พิศลำบาก ยากกระไร ? ถูก /ผิดใย ไม่แจ่มชัด ปราศประตู ?
อย่าเสียสละ ให้กะพาล สันดานชั่ว เห็นแก่ตัว ทำชั่วช้า หาอดสู
เพราะผลได้ ให้แต่โทษ ทุกข์หดหู่ ยังมีผู้ คู่ควรทาน ลานหลากไท
เพราะผลได้ ให้แต่โทษ ทุกข์หดหู่ ยังมีผู้ คู่ควรทาน ลานหลากไท
บุคคลที่ มีปมด้อย คอยระแวง ใครกลั่นแกล้ง แปลงใจน้อย พลอยหวั่นไหว
หากหัวใจ ไม่มีแผล วอแวใย ? คำพูดร้าย ใครใส่ความ ไม่นำพา ฯ
๒๗ เมษายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น