หลังความตาย ไม่สิ้นสุด จุติดาย วนเวียนว่าย ในธารา กระแสกรรม
การเดินทาง ใช้สังขาร ยานพาหะ เกิดสัญญา อัตตะถือ คือ"ตน"ขำ
รักหวงแหน แสนประเสริฐ สุดเลิศธรรม คงค่าล้ำ เหนือส่ำสิ่ง ยิ่งปฐพี
ทุกชีวี มีวิบาก หลักชะตา เป็นมรรคา ชีวาวาง ทางวิถี
เจ้าชะตา ต้องดำเนิน เผชิญชีวี สุข-ทุกข์มี มืด-สว่าง ฯลฯ แตกต่างไป
ระหว่างทาง บ้างร่มรื่น บ้างลื่นล้ม อย่ามัวตรม ก้มหน้าเศร้า ไม่เอาไหน
ชีวิตผอง ต้องดำเนิน เดินอีกไกล แม้แตกกาย ตายยังต่อ ล้อชะตา
ชีวิตผอง ต้องดำเนิน เดินอีกไกล แม้แตกกาย ตายยังต่อ ล้อชะตา
มีใครดู รู้สัจจา อนาคต จึงควรลด ปลดประมาท ปราศบิ่นบ้า
ทำสิ่งใด ให้ระวัง ยั้งจินดา พิจารณา เห็นว่าดี ดำริการ
ก่อกรรมใหม่ ใช้กรรมเก่า เข้าใจ-คิด สุจริต เว้นมิจฉา จงกล้าหาญ
ทำดีใด ไม่ได้ดี เพราะมีมาร วิบากกาล บรรพก่อกรรม ตามมา..ดล
แม้โลกนี้ มีเภทภัย มากมายนัก แม้อุปสรรค จักขัดขวาง ทางขัดสน
แม้โดดเดี่ยว เดินเดียวดาย ให้อดทน จักก้าวพ้น กลชะตา สู้ท้าไท
แม้โดดเดี่ยว เดินเดียวดาย ให้อดทน จักก้าวพ้น กลชะตา สู้ท้าไท
คนทำชั่ว ไม่ชั่วได้ ใช่พ้นชั่ว เพราะเจ้าตัว กลั้วบุญเก่า ค้ำเอาไว้
บุญเก่าหมด ปลดปราการ ประกันภัย ต้องชดใช้ ได้รับผล ที่ตนทำ
บุญเก่าหมด ปลดปราการ ประกันภัย ต้องชดใช้ ได้รับผล ที่ตนทำ
อย่าสงสัย ในสังสาร กรรม..การวัฏฏ์ ธรรมชาติ สัตว์วิสัย ใจถลำ
กามฉันทะ พยาบาท ฯลฯ บังสัจจ์ธรรม ปัญญาทราม ดำมืดบอด ปลอดวิชชา
กามฉันทะ พยาบาท ฯลฯ บังสัจจ์ธรรม ปัญญาทราม ดำมืดบอด ปลอดวิชชา
อย่ามองข้าม ธรรมมาศีล หมิ่นกุศล อย่าเหยียดยล อริยสัจจ์ พุทธ์ศาสนา
อย่าหลงใหล ในโลกีย์ มีมารยา อย่าศรัทธา ธรรมะมั่ว คนชั่วพาล
ยิ่งก้าวแล ยิ่งแก่เฒ่า ยิ่งเศร้าหมอง ยิ่งไตร่ตรอง ยิ่งมองเห็น เป็นฝันสาน
ยิ่งยึดติด ยิ่งผิด-พ้อ ยิ่งทรมาน ยิ่งสำราญ ยิ่งผ่านไว ไร้แก่นวาร์
ยิ่งยึดติด ยิ่งผิด-พ้อ ยิ่งทรมาน ยิ่งสำราญ ยิ่งผ่านไว ไร้แก่นวาร์
เดินทางไกล ในสังสาร ไร้วันสิ้น ดั่งนกบิน ย้ายถิ่นฐาน ทุกพรรษา
ไร้สิ้นสุด จุดเริ่มต้น ผจญชะตา จะถามหา ปุจฉาพากย์ จากผู้ใด ?????
๒๘ เมษายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น