กลอนธรรมะ ๑๑ : คนละภพ

                                                    

กลอนธรรมะ ๑๑ : คนละภพ

      ทุกคนมี ชีวิต และจิตใจ                 มีนิสสัย ใจคอ ส่อตัวตน

การตรองตรึก นึกคิด จริต;ต้น-                เหตุกุศล อกุศล กลก่อกรรม

      ทุกคนมี กิจกรรม กระทำไว้              ย่อมจะได้ ใช้ผล ย้อนตนย้ำ

ชั่วได้ชั่ว ดีได้ดี วิบากทำ                       เป็นลำนำ ชีวิต ผิดแผกไป

      บางคนอยู่ อย่างทาส สัญชาตญาณ     อันธพาล ก้าวร้าว เอาแต่ใจ

โอตตัปปะ หิริ หาที่ไหน                        ไม่ใส่ใจ ชั่ว / ดี วิถีสัตว์

      บางคนอยู่ อย่างเปรต เพศอสูร         จิตพอกพูน ริษยา โลภาหยัด
ลัก-แย่ง-ชิง ทุจริต ผิดธรรมวัตร               ใจแคลนขัด มักมาก อยากกระหาย

      บางคนใคร่ เบียดเบียน เพียรทำบาป        ใจสับปลับ หยาบช้า ทารุณร้าย

วิหิงสา พยาบาท ปราดเปี่ยมปราย              รุ่มร้อนกาย ใจกลุ้ม สุมโลกันตร์

      ส่วนบางคน งดงาม กำซาบศาสน์    ใจสะอาด สุขสงบ ภพสวรรค์
กุศลบุญ สุนทรีย์ มีอนันต์                    สมาทาน สรรศีลธรรม ประจำใจ

      บางคนอยู่ อย่างพรหม อบรมจิต      แผ่ทุกทิศ พรหมวิหาร ไพศาลให้
เมตตา..ก รุณา ฯลฯ ทั่วหล้าไป            เลิกใส่ใจ กามคุณ ใจชุณห์โชก

      กายเหมือนดู อยู่โลก ใบเดียวกัน      ใจกลับผัน ปานอยู่ คนละโลก

คนหนึ่งมืด โง่เขลา ทุกข์เศร้าโศก            อีกคนโภค สุขสล้าง สว่างไสว

      พุทธองค์ ทรงสอน ถอนจากโลก       สัญญาวิโยค อนัตตา "ตน"หาไม่

พ้นเกิด-แก่- ทุกข์โศก โรค-ป่วยฯลฯไป        ไม่คว้าไขว่ ภพชาติ คลาดวัฏฏ์เอยฯ

                                                    ๒ มีนาคม ๒๕๕๓