กลอนคติชีวิต : สัตบรรพต
บริภัณฑ์ สัตบรรพต สูงจรดฟ้า สู้คณนา พายุฝน ทนแดด-หนาว
ฤดูแล้ง อัคคีภัย รุกไล่ราว สิงขรคราว ยืนหยัดสู้ อยู่คงทน
ฤดูแล้ง อัคคีภัย รุกไล่ราว สิงขรคราว ยืนหยัดสู้ อยู่คงทน
นับแต่มี บรรพชน คนกำเนิด ผู้ประเสริฐ ทรงศีล จินต์กุศล
เทิดคุณธรรม เสมอห้วง ดวงใจตน ยากจักยล ค้นหา ในปฐพี
คนดีจึง ไม่พึงพรั่น สะท้านจิต เพียงเพราะคิด คล้อยคำ ตามเสียดสี
การกระทำ ต่ำช้า ไร้ปราณี ของคนที่ ทุศีล ลิ้นปหาร
ประคองจิต มั่นคง ธำรงทัศน์ ศีลธรรม์ศรัทธ์ ประสาทส่อง ผ่องไพศาล
จิตดำเกิง เริงร่า กล้า-เบิกบาน กลางสาธารณ์ มืดมน ประจญสัตว์
จิตดำเกิง เริงร่า กล้า-เบิกบาน กลางสาธารณ์ มืดมน ประจญสัตว์
ศีลธรรม นำให้ ใจเปรมปริ่ม หน้าเอิบอิ่ม ปานประหนึ่ง พึ่งได้...รัตน์
คนไร้ศีล ดิ้นรน กมล..มัด ใจแคลนขัด อดอยาก มาก...ระหาย
คนทรงศีล ยืนข้าง คนร้างศิล(ศีล) ห่างปานดิน ห่างฟ้า อัชฌาศัย
ดั่งทะเล ห่างภูผา หิมาลัย เหลือวิสัย สันถวะ ประสามิตร
แม้แต่ผู้ ทุศีล คนสิ้นสัตย์ ยังไม่ผลัด คบหา ผสานจิต
ด้วยหัวใจ ไร้ปราศ ขาดธรรมมิตร เอาแต่คิด ส่ายแส่ เห็นแก่ตัว
ด้วยหัวใจ ไร้ปราศ ขาดธรรมมิตร เอาแต่คิด ส่ายแส่ เห็นแก่ตัว
ความทุศีล คือหนทาง สร้างทุกข์ร้อน เชิงตะกอน เผาไหม้ คนใจชั่ว
ความลำบาก พลอยผล คนพันพัว ญาติมิตรมัว ตกระกำ ตามพาลชน
หากไม่มี คนดี ที่ควรคบ จงสงบ อยู่เดียวดาย ใจกุศล
อย่าคบพาล เพียงเพราะเหงา เปล่าเปลี่ยวตน จะทุกข์ทน โศกเศร้า เคล้าน้ำตา
หากพานพบ คนดี มีศีลศาสน์ ผู้เป็นปราชญ์ ทรงธรรม งามสิกขา
ควรถนอม พร้อมพันธ์ สานจรรยา แม้ถูกว่า กล่าวสั่งสอน อย่าถอนใจ
ควรถนอม พร้อมพันธ์ สานจรรยา แม้ถูกว่า กล่าวสั่งสอน อย่าถอนใจ
คนหวังดี มีน้อย คอยเป็นห่วง ชีวิตล่วง วัยชรา ใช่หาได้
คบคนดี มีแต่สุข ไร้ทุกข์ภัย อันเพื่อนตาย หาได้ยาก ในจักรวาล ฯ
คบคนดี มีแต่สุข ไร้ทุกข์ภัย อันเพื่อนตาย หาได้ยาก ในจักรวาล ฯ
๑๗ มีนาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น