กลอน : อย่าใช้ชีวิต เช่นผืนทราย
ไม่ควรคิด ชีวิตเป็น เช่นผืนทราย ลมพัดพาย ทรายปลิวว่อน เป็นลอนคลื่น
น้ำสาดซัด กระจัดกระจาย ซึมหายกลืน รอยเท้าดื่น ย่ำขื่นขม ตรมเต็มไตร
ไม่ควรใช้ ชีวิตเป็น เช่นทรายผืน ปลุกใจตื่น ขืนสังคม โสมมไสย
ตั้งสติ จริยา ธรรมามัย ขัดเกลาใจ ใสสะอาด ปราศมลทิน
ไม่ควรปล่อย ชีวิตไป ปานทรายเศษ จุ่งจิตเจตน์ เดชสัมมา ดั่งผาหิน
ยืนหยัดสู้ อกุศล จนอาจินต์ วางชีวิน ไม่สิ้นค่า ว่าเป็น " คน "
ยืนหยัดสู้ อกุศล จนอาจินต์ วางชีวิน ไม่สิ้นค่า ว่าเป็น " คน "
ไม่ควรปล่อย ชีวิตเศร้า ราวทรายซึม เจ็บแล้วลืม ไม่ครึ้มค้ำ กรรม-เหตุ-ผล
ความผิดพลาด ประมาทใด ใฝ่ฝึกตน อย่าเจ็บซ้น จนเจ็บซ้ำ ทรามจิตเอย ฯ
๗๘ ตุลาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น