โคลงสี่สุภาพ : "ทุก อย่าง อยู่ ที่.....ใจ"

โคลงสี่สุภาพ : "ทุก อย่าง อยู่ ที่.....ใจ"

๑.ลมพายใบไม้แห้ง                   แพลงพัด

ลมกวาดไกวฝุ่นฟัด                    ฟ่องฟุ้ง
ลมซัดเสียงโชกชัด                    กราดโกรก

ลมตัดสะบัดทุ้ง                         กิ่งไม้กระเด็น ฯ

๒."เกรงใจ"เขาอย่าให้               ลำบาก
คุณธรรมงามขอฝาก                  ฝักคล้าย

กรรมก่อระย่ออยาก                   เบียนเบียด

"เห็นแก่ตัว"ชั่วร้าย                    ไป่พ้นวิบาก ฯ

๓."จริงใจ"ใครทำได้                 นับถือ

"สัจจะ-สุจริต"คือ                      ผู้กล้า

โลกมีกี่คนหรือ                         มุ่งมั่น

โลกร่าน"ทุจริต"ท้า                    ร่ำร้อนทุคติ ฯ

๔."เอาใจ"เพื่อให้รู้                    ว่ารัก

เอาแต่มัวเมามัก                        คิดไคล้
"เอาใจ"ให้ตระหนัก                   เหตุ-ผล

"เอาใจ"เพลินเกินไซร้                แน่แท้จักเขลา ฯ

๕."พอใจ"กำหนดได้                 ตรงไหน ?

"ตามใจ"เพื่ออะไร ?                   ใคร่รู้
คนเขลา"เอาแต่ใจ"                    อย่าคบ

"เกลาใจ"จุ่งงามสู้                      ฝึกให้ประเสริฐ ฯ

๖."ปล่อยใจ"มีแต่ให้                   ทุกข์สนอง
"ปล่อยกาย"ใครใฝ่ปอง                ทอดทิ้ง

"ปล่อยวาง"อย่างครรลอง             ล่วงทุกข์

"ปล่อยว่าง"จิตพร่างพริ้ง               กิเลสไร้ผ่องใส ฯ

๗."สนใจ"จนใฝ่รู้                        ศาสตร์ศิลป์

"ใส่ใจ"ธรรมงามจินต์                    เลิศล้ำ
"ส่งใจ"ทำให้ชิน                          เชี่ยว-ง่าย

"สมใจ"สัทธรรมค้ำ                     สุทธ์แท้แด กมล ฯ

๘."เห็นใจ"อุตส่าห์สู้                    สมสอน

"ห่วงใย"ใจอาวรณ์                       เจ้าแล้ว

"ห่างไกล"อาลัยรอน                     อกพี่
"โหยไห้"อย่าได้แคล้ว                   คู่เคล้าเยาวมาลย์ ฯ

๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๓