กลอนรักขำขำ : ได้แฟนอย่างพี่ ดีที่สุด
(ละเลยฉันทลักษณ์)
มีแฟนอย่างพี่ โชคดีที่สุดแล้ว...น้องจ๋า......
สร้อยสุดา กัลยาณี ของพี่เอ๋ย พี่ไม่เคย เอาเปรียบแน่ แม่ทูนหัว
ลูกผู้ชาย ไม่เคยเป็น เห็นแก่ตัว พี่แสนดี ไม่มีชั่ว เต็มหัวใจ
อย่างเมื่อวาน กินไอติม พี่ชิมก่อน ค่อยมาป้อน แม่เนื้อเย็น เป็นไฉน
ป้อนน้องคำ กินสามคำ คิดทำไม? ไม่อยากให้ หวานใจอ้วน กวนสายตา
ป้อนน้องคำ กินสามคำ คิดทำไม? ไม่อยากให้ หวานใจอ้วน กวนสายตา
อย่างเมื่อก่อน ตอนฝนตก น้องพก ร่ม พี่ยอมตรม ถือร่มเอง เกรงน้องล้า
ถือตรงพี่ มิให้โดน ฝนสาดพา แม้น้องยา จะเปียกมาก ใช่อยากทำ
อย่างวันซืน ขึ้น ๑๐ ค่ำ เรานั่งชม ดวงจันทร์กลม ลมพัดเย็น เอนดื่มด่ำ
น้ำค้างลง พี่คงไข้ ไม่เคยกรำ ทิ้งคนงาม ตามสบาย หนีไปนอน
อย่างวันนู้น เคยคุ้นกัน นะขวัญเจ้า หลังกินข้าว เอาเงินน้อง..จ่าย ใยต้องค้อน ?
นั่งดูหนัง ให้น้องบัง...แอร์ บังอร พี่แอบซ่อน เพราะอ่อนแอ จงแน่ใจ
นั่งดูหนัง ให้น้องบัง...แอร์ บังอร พี่แอบซ่อน เพราะอ่อนแอ จงแน่ใจ
อย่างวันไหน? จำไม่ได้ ตอนใกล้ค่ำ ให้คนงาม ตรำหิ้วของ พี่หมองไหม้
พี่เสียสละ ใช้ความคิด พินิจไง สมองใช้ ไร้เรี่ยวแรง ใช่แกล้งนาง
อย่างคราวที่ พี่ไปชวน เที่ยวสวนสนุก พี่คงถูก มนตร์มารยา หา "งอกหาง "
เห็นสวยสาว พี่เอาใจ ไม่อำพราง ลืมน้องนาง กลางสวนสนุก ไม่สุขเลย
อย่างคราวไป ชายทะเล ลมเพพัด คลื่นสาดซัด แดดจัดจัง บังร่มเฉย
ปล่อยเนื้อเย็น เป็นแดดลม พี่ชมเชย น้องพี่เอ๋ย ช่างเก่งจัง ร่างแข็งแรง
ปล่อยเนื้อเย็น เป็นแดดลม พี่ชมเชย น้องพี่เอ๋ย ช่างเก่งจัง ร่างแข็งแรง
อย่างคราวที่ ขี่จักรยาน น้องปั่นไป พี่ซ้อนท้าย ซ่อนความเป็นชาย ฝืนใจแข็ง
น้องขาอ่อน พี่ร้อนใจ เร่งให้แซง ไม่ได้แกล้ง จะแคลงใจ ใยนงคราญ ?
อย่างไปรถ ประจำทาง พี่นั่งต้อย ให้น้องน้อย ยืนห้อยโหน จนสงสาร
ขนมหนัก พี่ตักกิน จนสิ้นกาล ดูดน้ำหวาน นงคราญอด โปรดปราณี
อย่างยามเย็น เดินเล่นลม ชมสายัณห์ ใช่พี่คร้าน ขวัญอย่าข้อง จะหมองศรี
พี่นอนหนุน ตักน้องนาง ช่างอารี สบายดี จนพี่หลับ กับตักนาง
พี่นอนหนุน ตักน้องนาง ช่างอารี สบายดี จนพี่หลับ กับตักนาง
พี่แน่วแน่ ดูแลเจ้า คอยเอาใจ ลูกผู้ชาย ได้อย่างพี่ โชคดีพร่าง
ใครเป็นแฟน แสนภูมิใจ ไม่จืดจาง เราร่วมสร้าง อนาคต สดใสเอย ฯ
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น