กลอนรัก : หมอกฝน หม่นหนาว
ฝนโปรยปราย ไรเล่น เป็นละออง ลมลอยล่อง ฟ่องฝน ระคนฝืน
นภา..พรืด มืดมน ดลดั่งคืน เมฆาครื้น รื้นขัด ปราศสุรีย์
หมอกฝนพราว ขาวโพลน จนสุดพร่า สร้อยสุดา ขาวผิว คงนิ่วหนี
ลมโชยชาย ไล้สาว หนาวฤดี เพราะห่างพี่ นรีเจ้า คงหนาวใจ
พี่ก็หนาว เหงาใจ ไม่ต่างเจ้า วันคืนเฝ้า เศร้าสร้อย ละห้อยไห้
ป่านฉะนี้ ขวัญฤดี ไม่มีใคร คอยเอาใจ ปลอบจิต คิดคะนึง
หนาวเพราะฝน ทนได้ ไม่เศร้าสร้าง หนาวเพราะห่าง นางหทัย หนาวใจถึง
หนาวเพราะลม ห่มผ้า หารำพึง หนาวเพราะห่าง นางจึง หนาวซึ้งใจ
อรชร อ่อนอ้อน ตอนเช้าเชย เพียงพี่เคย เลยคุ้น ครุ่นไม่ไหว
น้องมาห่าง ว้างเว้น เร้นลับไกล ใจพี่หาย ไร้สบ ไปพบนาง
น้องมาห่าง ว้างเว้น เร้นลับไกล ใจพี่หาย ไร้สบ ไปพบนาง
ฝนโปรยปรน ดลใจ ให้พี่เศร้า ฝนปรนเช้า ร้าวใจ ให้พี่หมาง
ฝนปนลม ตรมใจ ให้พี่จาง ฝนปรนพราง ครางใจ ให้พี่จม
หมอกฝนพราง ลางพราว ราวกับเมฆ ช่วยสรรค์เสก อเนกใน ใจข้าขม
ไปถึงนาง ทางไกล ในนิคม ช่วยชโลม ชมใจ ให้ข้าทีฯ
ไปถึงนาง ทางไกล ในนิคม ช่วยชโลม ชมใจ ให้ข้าทีฯ
๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น