กลอน : ความรัก ทำให้คนตาบอด
วันวัสสา จะลาสิ้น ฝนรินเรื่อย ลมอ่อนเอื่อย ไหลเลื้อยล้น พ้นผัสสา
เมฆีครึ้ม ทึมทะลัก ผลักสุริยา จนหายหน้า หาไม่เห็น เร้นไร้ราว
สายลมหนาว เอาแต่ลม มาโหมไม่ ยังเอาใจ ชาวชายหญิง วิ่งหนีหนาว
เคยโดดเดี่ยว ไม่เดียวดาย กายแกร่งกราว โดนลมหนาว ดลเหงาหงอย ละห้อยใจ
เคยโดดเดี่ยว ไม่เดียวดาย กายแกร่งกราว โดนลมหนาว ดลเหงาหงอย ละห้อยใจ
สายลมฝน ระคนหาย ใกล้สิ้นฝน ดวงกมล คนหนุ่มสาว เหงาใจใฝ่
มองหาคู่ อยู่เคียงข้าง มิร้างไกล สายลมไหว สายใจว้า เหว่อาวรณ์
มองหาคู่ อยู่เคียงข้าง มิร้างไกล สายลมไหว สายใจว้า เหว่อาวรณ์
ความรักกรุ่น อุ่นอกไอ อย่างไรหนอ? ความรักรอ ขอความรัก เขียนอักษร
ความรักใกล้ คนรักไกล อาลัยรอน ความรักซ่อน รู้ค่อนเค้า เราสองคน
ความรักใกล้ คนรักไกล อาลัยรอน ความรักซ่อน รู้ค่อนเค้า เราสองคน
ชะตากรรม นำความรัก มาหนักเหน็บ หรือกามเทพ เสพสุรา มาแผลงสนธิ์
ความรักจึง มารึงรัด มัดกมล ประหนึ่งตน โดนพันธนา รักคร่าครอง
ความรักจึง มารึงรัด มัดกมล ประหนึ่งตน โดนพันธนา รักคร่าครอง
ทุกเวลา และนาที มีแต่รัก คนรัก..พักตร์ มักมาลอย คอยเจ้าของ
อ่านหนังสือ หรือตำรา เห็นหน้านอง เพ็ญพักตร์ผ่อง ระรองเรื่อง เปลื้องปัญญา
อ่านหนังสือ หรือตำรา เห็นหน้านอง เพ็ญพักตร์ผ่อง ระรองเรื่อง เปลื้องปัญญา
นี่ละหรือ คือใครรัก ม้กตาบอด ? ฟังเขาพรอด ยังขอดเขลา เมาหนักหนา
พอความรัก มาปักอก ปรกอุรา จึงรู้ว่า ตาบอด..รัก หนักเพียงไรฯ
๔ ตุลาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น