ครรลองของ" คู่รัก "(นิยามของคู่รัก)
คู่รัก..
หมายถึง คน ๒ คน ที่รักใคร่กัน ฉันชู้สาว..
ชู้สาว..ไม่ใช่..ชู้รัก...
เป็นการอธิบาย ตามหลักการใช้ภาษาไทย...
เพราะไม่อาจใช่ คำว่า รักระหว่าง ชายหญิง...
ซึ่งจะเป็นคำจำกัดความที่คับแคบเกินไป..ในปัจจุบัน
นอกจากจะมิได้หมายถึง " ชู้รัก " และยังไม่รวมถึง " กิ๊ก-กั๊ก "ด้วย
เพราะไม่ชอบด้วยหลักศีลธรรมอันดีงาม...
ครรลองของ" คู่รัก " มีอย่างไร...
๑.เป็นคู่รัก
คู่รัก...ย่อมรักกัน.เพียงคู่เดียว..ในเวลาเดียว...
มีความรัก..ความใคร่..ความพึงพอใจ...ความปรารถนาซึ่งกันและกัน....
ต้องการ..ใฝ่ปอง..ที่จะอยู่คู่เคียงกัน...
ต้องการใช้ชีวิตร่วมกัน...แบ่งปันชีวิตเพื่อกันและกัน...
ผูกพันกันด้วยความคิด...จิตใจ...ความรู้สึก..และอารมณ์รัก....
มีสายใยแห่งความสัมพันธ์ต่อกัน...ทั้งสองฝ่าย...
มิใช่เพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง....เพียงฝ่ายเดียว
ย่อมต้องการความเอาใจใส่..ความสนใจใยดี...ความเอื้ออาทรต่อกัน...อย่างตั้งจิตตั้งใจ
แม้สมองจะไม่ได้คิด..แต่จิตใจยังคงผูกพัน...อย่างแน่นเหนียว...ตลอดเวลา
๒.เป็นคู่ชีวิต
ทั้งสองต้องใช้ชีวิตคู่...ร่วมกัน...
อย่างสอดคล้องประสานกัน....
ไม่ใช่ต่างคนต่างอยู่...ต่างใช้ชีวิตเป็นอิสระ..ไม่เกี่ยวข้องกัน
ไม่ใช่ต่างฝ่ายต่างทำอะไรตามอำเภอใจ...โดยไม่สนใจความรู้สึกนึกคิดของอีกฝ่าย....
อย่างนั้น...ไม่ใช่ " คู่รัก "
๓.เป็นเนื้อคู่กัน
คือเกิดมาเพื่อเป็นคู่ชีวิตกัน...
เป็นคู่รัก...คู่คิด...คู่ครอง...คู่เคียง....
เป็นคู่บุญ....คู่สร้างคู่สม....
เป็นคู่ทุกข์คู่ยาก....ร่วมเป็นร่วมตาย....
ไม่ทอดทิ้งกัน..ทั้งในยามสุขและในยามทุกข์....ร่วมสุขร่วมทุกข์กัน...
แต่มิใช่ว่าต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา...
มิใช่ว่า ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันทุกหนทุกแห่ง.....
๔.เป็นของกันและกัน
เป็นโดยบทบาท....
เป็นโดยสถานภาพ.....
เป็นโดยสภาวะของคนที่เป็น " คู่รัก " กัน....
มิใช่โดยสถานะของความเป็นวัตถุ....
มิใช่โดยสภาพความเป็นสิ่งของ....
และมิใช่โดยสภาวะความเป็นสัตว์เลี้ยง...
๕.ผูกพันกัน
คู่รัก..ย่อมต้องเอาใจใส่ต่อกัน....
ทั้งความเป็นอยู่...การงาน...อารมณ์...ความรู้สึก....สุขภาพ...ชีวิต....ฯลฯ
มิใช่ " ผูกมัด "กัน...จนไร้อิสระโดยสิ้นเชิง...
มิใช่ " ผูกรัด "กัน...จนหมดสิ้นความเป็นตัวของตัวเอง....
มิใช่ " ผูกติด "กัน...ไปทุกหนแห่ง....
มิใช่ " ผูกยึด "กัน.....ไม่ให้คลาดสายตา...
๖.เกื้อกูลกัน
ด้วยความคิดที่จะต้องใส่ใจ..ดูแล...ปกปักรักษา...ซึ่งกันและกัน...
ให้การอุดหนุนจุนเจือ...เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่..แก่กัน...
ส่งเสริม...สนับสนุนกัน...ให้ประสบความเจริญก้าวหน้า...
ทั้งด้านสุขภาพ..สติปัญญา..ความคิด...อารมณ์....
และหน้าที่การงาน...ให้ประสบความสำเร็จสมหวัง....
ช่วยเหลือกัน...สนับสนุนกัน...ในการพัฒนาคุณภาพชีวิต...
แบ่งเบาภาระของกันและกัน....
เป็นที่พึ่งพาอาศัยกันได้....ทุกเวลา..ทุกสถานที่..ทุกโอกาส....
๗.คู่ครองกัน
ในความหมายของการดูแล..ปกปักรักษา..ซึ่งกันและกัน....
ประคับประคองกันด้วยความเอื้ออาทร....
มิใช่การ "ครอบครอง" กัน...อันแสดงถึงการยึดถือ..ควบคุม....
มิใช่การ"ปกครอง"..ที่อีกฝ่ายแสดงความเป็นใหญ่กว่า...เหนือกว่า...มีอำนาจมากกว่า....
๘.กลมเกลียวกัน
พร้อมเพรียงกัน...ร่วมมือร่วมใจกัน...พร้อมใจกัน....
สอดคล้องประสานสัมพันธ์กัน....
สามัคคีมิแตกแยก....
แม้จะมีความแตกต่างทางความคิดก็ตาม
ย่อมต้องหาข้อยุติที่ลงตัว...
ก่อนจะมีการแสดงออกซึ่งแสดงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
๙.ห่วงใยกัน
ด้วยความผูกพันกันทางร่างกายและจิตใจ
พะวงถึงกัน...ในด้านความเป็นอยู่...สุขภาพ..งานการ...อารมณ์ความรู้สึก...ชีวิต...
กังวลต่อกัน...ในสวัสดิภาพความปลอดภัย....
มิใชการ "หวงแหน "กันเพื่อกีดกันให้ออกห่างจากบุคคลอื่น...
มิใช่การ " หึงหวง "กัน...อย่างไม่เลือกกาลเทศะ
แม้อาจมีการแสดงออกซึ่งความหึงหวง-หวงแหนกันบ้าง
เพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกถึงความผูกพันทางจิตใจที่มีต่อกัน....ตามสมควร
๑๐.แบ่งปันกัน
ในทรัพยากรทั้งหมดทั้งสิ้นที่ต่างฝ่ายต่างมีอยู่...
ทั้งทรัพย์สิน..เงินทอง...สิ่งของเครื่องใช้....ที่อยู่อาศัย...เวลา...
ตลอดจนถึงพละกำลัง...กำลังความคิด...สติปัญญา..
ความรู้...ทักษะ...
และอาจรวมไปจนถึงอวัยวะและชีวิต...อย่างมิได้หวงแหน....
๑๑.เท่าเทียมกัน
ด้วยความเสมอภาคของคุณค่าความเป็นคน....
คุณค่าของชีวิตที่มิได้แตกต่าง...ห่างชั้นกัน...
ความสำคัญของความเป็นคนรัก...ที่มิได้มาก / น้อยไปกว่ากัน...
แต่มิใช่ความเท่าเทียมกัน ในความคุณสมบัติส่วนตัว...
มิใช่ความเสมอภาคกัน ในด้านศีลธรรม....คุณธรรม...จริยธรรม
มิใช่ความทัดเทียมกัน ในความแข็งแรงของสุขภาพกาย..สุขภาพจิต...
๑๒.ไว้เนื้อเชื่อใจกัน
คู่รัก..ย่อมต้องไว้วางใจกันได้...
เชื่อถือ..เชื่อใจ..ในนิสัยใจคอ...จิตใจ....
เชื่อมั่นในการตัดสินใจของอีกฝ่าย....
เชื่อมั่นในการตัดสินใจของอีกฝ่าย....
ไม่หวาดระแวง..คลางแคลงใจต่อกัน....
ไม่สงสัยกัน....
ทั้งนี้..ย่อมต้องขึ้นอยู่กับ ความสมบูรณ์ของสำนึกความรับผิดชอบ...
ต่อพฤติกรรมและบทบาทหน้าที่ของแต่ละคน...
๑๓.จริงใจต่อกัน
คู่รัก...ต้องบริสุทธิ์ใจต่อกัน.....
มีความซื่อสัตย์สุจริต...อย่างเที่ยงแท้...แน่นอน...มิผันแปร....
รักษาศีลธรรมอันดีงามต่อกัน....อย่างไม่มีวันละเมิด...
ไม่โกหก...ไม่หลอกลวง....เสแสร้ง....
ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม....มารยา...
ไม่มีจิตใจที่ฉ้อแล...คด...โกง...เจ้าเล่ห์เพทุบาย...ต่อกัน
๑๔.นับถือกัน
เคารพต่อความเป็นคู่ครอง..ผู้เสมอกันโดยสถานภาพ
ย่องย่องกัน....ในความเป็นคู่คิด....
นับถือกัน......ในความเป็นคนรัก....
ให้เกียรติกัน .....ในฐานะผู้ร่วมสุขร่วมทุกข์....
ให้ความสำคัญต่อกัน.....ในสภาวะของความเป็น " คู่ชีวิต "
๑๕.เป็นมิตรกัน
มีไมตรีต่อกันอย่างแน่นแฟ้นไม่เสื่อมคลาย....
รักใคร่กันอย่างสนิทสนมคุ้นเคย....
เป็นเพื่อนคู่คิด...เพื่อนชีวิต...คู่ทุกข์คู่ยาก....
ปรารถนาดีต่อกันอย่างไม่มีวันหมดสิ้น...
ดูแลกันอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย....
เอาใจใส่ต่อกันอย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย....
๑๖.ปรองดองกัน
ใช้ชีวิตร่วมกัน...ใช้เวลาร่วมกัน...
ใช้ทรัพยากรที่มีทั้งหมดทั้งสิ้นร่วมกัน....
อย่างชอบธรรม...ประนีประนอม...
ถ้อยทีถ้อยอาศัย..ต่อกันด้วยไมตรีจิต...
ยอมโอนอ่อนผ่อนปรนให้แก่กันและกัน...โดยไม่ตั้งข้อแม้และเงื่อนไข....
ไม่แก่งแย่งกัน...ไม่เอารัดเอาเปรียบกัน...ไม่เบียดเบียนกัน...
๑๗.ทะนุถนอมกัน
คู่รัก..ย่อมต้องคอยดูแลเอาใจใส่ต่อกัน...ในทุกๆเรื่อง...ทุกๆด้าน...
คอยบำรุงรักษากันและกันในสุขอนามัย...ชีวิตความเป็นอยู่...
คอยระมัดระวังมิให้ลำบากขัดสน...อับจน....ข้นแค้น...
คอยระวังรักษามิให้เป็นอันตราย...ลำบาก...เดือดร้อน....
ไม่ทำร้ายกัน...ทั้งในด้านร่างกายและจิตใจ...
ไม่คิดร้าย...ไม่ประสงค์ร้าย...ไม่มุ่งร้าย...ไม่ปองร้าย...ไม่เหยียบย่ำน้ำใจกัน...
ไม่ปฏิบัติต่อกันเสมือนหนึ่งเครื่องมือ.....
ไม่ใช้กันเป็นบันไดไต่เต้าไปสู่ความสำเร็จสมหวังส่วนตัว....
ไม่ปฏิบัติต่อกันเยี่ยงสัตว์เลี้ยง....
ไม่ทำต่อกันเช่นสิ่งรองรับระบายอารมณ์
๑๘.ปรึกษากัน
คู่รัก...ย่อมหมั่นปรึกษาหารือกัน...อย่างผูกพัน...
ทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องของทั้งคู่....
ขอ...รับฟังความคิดเห็น..ความรู้สึก..คำแนะนำ...จากกันและกัน...
ถ่ายทอดทัศนคติ...ความคิด...ความรู้...ค่านิยม...ให้แก่กัน....
แต่มิได้บังคับ...ขู่เข็ญ...ว่าจะต้องยอมรับ...หรือคล้อยตาม....
ร่วมพิจารณากันก่อนจะทำการตัดสินใจ.....
ช่วยเหลือกันในการสร้างสรรค์ชีวิตคู่...
๑๙.ถ้อยทีถ้อยปฏิบัติต่อกัน
ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน....
ปฏิบัติต่อกัน...อย่างเดียวกัน...ในทำนองเดียวกัน...ในเรื่องเดียวกัน...อย่างไม่เอนเอียง...
ไม่เลือกปฏิบัติ...ไม่ลำเอียง....ไม่เอารัดเอาเปรียบ....
ปฏิบัติต่อกันอย่างเท่าเทียมกัน...อย่างเสมอภาค...และปรารถนาดีต่อกัน....
บทสรุป
นี่คือครรลอง...คือนิยาม...คือระเบียบปฏิบัติ...คือกฎเกณฑ์...คือหลักศีลธรรม...คือหลักจริยธรรม...
ของ คนที่เป็น " คู่รัก " ที่จำเป็นต้องศึกษา...เรียนรู้...ประพฤติปฏิบัติ...
อย่างพากเพียร...พยายาม...อดทน...อดกลั้น...เสียสละ...จริงใจ...สุจริต....ซื่อตรง....
คิดถึงตัวเอง..........ให้น้อยลง....
คิดถึงอีกฝ่าย.........ให้มากขึ้น....
คิดถึงเราทั้งสอง.....ให้มากที่สุด....
เพื่อให้สมกับความเป็น.....
" คู่ รัก " ฯ
๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น