กลอน : คนขี้อิจฉา คือคนที่น่าสงสาร
๏ คนผู้ใด ใคร่อิจฉา น่าสงสาร จักทรมาน เพราะพาลจิต พิษอิจฉา
ความอิจฉา จะเผารน (ให้)จนปัญญา ยิ่งอิจฉา ยิ่งเขลาโง่ โมหะบัง
ความอิจฉา จะเผารน (ให้)จนปัญญา ยิ่งอิจฉา ยิ่งเขลาโง่ โมหะบัง
๏ คนไม่ถูก ใครอิจฉา หาที่ไหน? คนสว่นใหญ่ ไม่รักดี ไร้ที่หวัง
จ้องอิจฉา คนได้ดี มีบุญดัง บุญไม่สร้าง ยังอิจฉา น่าละอาย
๏ อย่าใส่ใจ ในคนพาล มารอิจฉา เป็นเพราะว่า เรามีดี ได้ดีหลาย
เขาอิจฉา ว่าเราดี จงดีดาย ปล่อยเขาฉาย ใคร่อิจฉา ฆ่าความดี
๏ แต่ระวัง ในบางคน กมลมุ่ง ซุ่มทำยุ่ง ให้เราสูญ สมบูรณ์ศรี
คอยป้องกัน แก้ปัญหา ธรรมาวิธี ด้วยใจดี ที่ถี่ถ้วน ครวญใคร่เทอญฯ
คอยป้องกัน แก้ปัญหา ธรรมาวิธี ด้วยใจดี ที่ถี่ถ้วน ครวญใคร่เทอญฯ
๙ ตุลาคม ๒๕๕๓
(กลอนที่คล้ายกัน : ยาพิษชื่อริษยา http://avijjapikkhu.blogspot.com/2012/11/blog-post_20.html)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น