ความจนยาก พรากทุกสิ่ง : กลอนอกหัก
รู้ตัวว่า ฐานะด้อย ต้องเฝ้าคอย สู้ฟันฝ่า
งานเผชิญ
หาเงินตรา เลี้ยงชีวา
ไปวันๆ
รู้..ชีวิต คิด..ไม่พร้อม ต้องทนซอม ยอมโศกศัลย์
ตัวคนเดียว
เปลี่ยวใจครัน ไม่ทะยาน
รั้นรักใคร
แต่เมื่อเธอ เดินเข้ามา ใจเจิดจ้า จะหาไหน
ชีวิตว้าง
ร้างใครๆ
กลับสดใส เพราะได้เธอ
รักทำให้ ใจเติมเต็ม อกอิ่มเอม เปรมเสมอ
ทุกคืนวัน
ต้องการเจอ
เพียงแค่เธอ คู่เคียงกัน
รักทำให้ ใจทำผิด ชีวิตคู่ มิสู่สันติ์
ความขัดสน
ดลร้าวรัน รักแปรผัน
เป็นราญรอน
ความจนยาก พรากทุกสิ่ง เป็นสัจจ์จริง ยิ่งใหญ่ย้อน
ไร้เงินตรา
นารีงอน คนเก่าสอน
ห่อนเชื่อวาง
เมื่อชีวี ยังมิพร้อม จึงจำยอม จ่อมรักร้าง
เราทั้งสอง
ต้องแยกทาง ยิ่งอ้างว้าง
ร้างดวงแด
ชีวิตโสด อาจโคตรเหงา แต่ไม่เท่า เรารักแพ้
ประหนึ่งตก นรกแล ไม่อยากแม้ แต่หายใจ
กว่า(จะ)เข้าใจ (ก็)สายเสียแล้ว ใจเคยแกล้ว กลับแผ่วไผล
คิดลางเลือน
เหมือนวางวัย น้ำตาไหล
ล้นใจเอย ฯ
๗ กันยายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น