หัวใจ ที่ไม่ชอบคิด :
กลอนแปด
มวลเมฆน้อย ลอยเคลื่อน เลื่อนคลุมฟ้า สุริยา ยามบ่าย ฉายฉาดแสง
เมฆขาวฟ่อน ก้อนก่าย
ไกรเกลียวแรง ขยายแกร่ง แข่งกล้า
ท้าสายลม
ครันเมฆผ่อง ยองใย กลายครึ้มคล้ำ เทาปนดำ กล้ำกรุ่ม รุมถาถม
แสงแดดลับ ดับหาย
สายฝนพรม พายุกรม โจมจู่
ดูน่ากลัว
กิ่งไม้โดน โยนโยก หกเขย่า ใบไม้เร่า ร่วงหล่น
กล่นเกลื่อนทั่ว
ต้นไม้โค่น โดนถอน
นอนเนียนัว หลังคารั่ว
กระเบื้องหลุด กุดกราดไกล
คนส่วนใหญ่ ไม่ชอบให้ หัวใจคิด เพราะเสพย์ติด ฤทธิ์อารมณ์ ชมชอบไฉ
ใช้ชีวิต พิศไปตาม
ความพอใจ เป็นเหตุให้
เบียดเบียนตน คนอื่นพลอย
การยับยั้ง ชั่งใจ ใคร่ฝึกฝน กุมกมล กลไก ไม่เสื่อมถอย
รู้ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี
มิเลื่อนลอย สติคอย
เตือนตน กุศลกรรม
อย่าปล่อยใจ ไปตาม อำนาจกิเลส อวิชชา อาเพศ เหตุถลำ
เบื้องต้นสุข
เพราะถูกใจ บั้นปลายต่ำ ตกระกำ
ลำบาก ยุ่งยากเอย ฯ
๒๔ กันยายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น