โปรดสงสาร ผู้พิการ(หัวใจ) : กลอนรัก
ฉัน-เธอ เราเจอกัน ในงาน สังคมสงเคราะห์
กามเทพ ช่างเล่นเลาะ แผลงศรรัก ปักกลางทรวง
เธอดั่ง นางในฝัน งามเฉิดฉันท์ ปานสาวสรวง
เหนือกว่า ใครทั้งปวง ในแผ่นหล้า ปฐพี
รอยยิ้ม พริ้มอ่อนหวาน ใจสุนทาน ขวัญฉวี
หลงเพ้อ ละเมอมี คิดถึงเธอ ทุกคืนวาร
แม้เธอ ไม่ตั้งใจ แต่ทำให้ ฉันใฝ่สาน
ขวัญหาย ใจพิการ ช่วยตัวเอง ไม่ได้เลย
หัวใจ ไร้เรี่ยวแรง ไม่เข้มแข็ง แกร่งอย่างเคย
โอ้ว่า นางฟ้าเอ๋ย (พี่)ไม่อยากโสด โปรดเมตตา
ขอร้อง น้องคนดี หัวใจพี่ มีปัญหา
ขัดสน จนปัญญา จะแก้ไข อย่างไรกัน ?
ได้โปรด รจเรข ผู้งามเฉก เสกสวรรค์
แลดู ผู้โดนทัณฑ์ น่าสงสาร พิการ...ใจ
ช่วยรับ ประคับประคอง คลายหม่นหมอง คลองหวั่นไหว
โดดเดี่ยว แสนเปลี่ยวใจ คิดถึงเธอ ทุกเวลา
หากแม้น ไม่ตอบรับ คงดับดิ้น สิ้นชันษา
จะฟ้อง ยมพระยา( พระยายม) ว่าน้องนาง รังแกใจ
ขอผูก พยาบาท พิศวาส ไม่คลาดไข
เป็นทาส มัดหัวใจ สืบสัมพันธ์ นิรันดร
หากแม้น มีเมตตา โปรดสัญญา อนุสรณ์
รักฉัน มิราญรอน ตราบฟ้าสิ้น แผ่นดินไหว
หวังว่า จะสงสาร ผู้พิการ ด้านหัวใจ
ชีวี ไม่มีใคร เคยเหลียวแล ดวงแดเลย ฯ
๒ กันยายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น