แค่หนึ่งคน ดลใจ
ให้รักบาน : กลอนรัก
สนธยา สายัณห์ วิกาลใกล้ ปัจฉิมใส สุรีย์แสง รอนแรงเห็น
บูรพา จันทราน้อย
ลอยยวนเย็น ประดับดล ยลคู่เป็น
มิเว้นปัน
นั่นนกเขา คลอเคียง คอนเรียงคู่ นึกอดสู ดูเรา เศร้าโศกศัลย์
ไม่มีคู่ อยู่เคียง
เรียงรอกัน ชั่วชีวัน
นานนม มิสมฤดี
นกอีแพรด โฉบเกาะ ละเมาะไม้ ส่งเพลงใส ให้คู่ ทำจู๋จี๋
พลางโต้ตอบ ชอบฉันท์
นันทไมตรี ส่วนเราสิ ไม่มีคู่
สู่สนทนา
กระแตน้อย ห้อยหัว มัวเมียงมอง ประเดี๋ยวคู่ มาอยู่ครอง ร้องหรรษา
กระดกหาง พรางเล่นไล่
เต้นไปมา นึกอิจฉา หาคู่เต้น เช่นกระแต
อโศกเก่า เถาวัลย์ พันเกี่ยวเกาะ เหมือนฉอเลาะ ไร้โศก สาธกแล้
โอ้อกเรา โศกเศร้า
เหงาดวงแด ไม่มีแม้ แต่ใคร
ให้เกี่ยวกัน
หัวใจนี้ สี่ห้อง ต้องรกร้าง คอยคนหวัง ห่างไกล คลายโศกศัลย์
แค่หนึ่งคน ดลใจ
ให้รักกัน เข้ามาสรรค์ ฝันสวม
ร่วมฤดี ฯ
๗ กันยายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น