ลูกคือ...สิ่งล้ำค่าจากสวรรค์
: กลอนแปด
ลูกจ๋า.... ลูกคือสิ่ง
ล้ำค่า จากสวรรค์
คือชาติเชื้อ เยื่อใย สายสัมพันธ์ คือของขวัญ รักแม่ แลบิดร
คือหัวใจ สายเลือด มิเหือดแห้ง เปรียบดังแสง แหล่งหล้า สุทธาศร
ประดุจสาย ธารทิพย์
กระพริบพร ปานบัญชร ชีวิต
เชื่อมจิตใจ
ลูกคือยอด มนุษย์ สุดที่รัก แม้เหนื่อยยาก รักปอง มิข้องไข
มีลูกเป็น ตัวแทน
แสนภูมิใจ ทุ่มแรงกาย แรงใจ
ไม่อาดุล
แม้เราจัก ยากจน กว่าคนอื่น จงแช่มชื่น ใจงาม ไม่ทรามสถุล
แค่มีกิน มีใช้
ไร้ทรัพย์ทุน ความดีงาม
จำรุญ พูนไผท
แม้บ้านช่อง ห้องหับ แสนคับแคบ แต่ใจกว้าง สร้างแบบ ปราสาทใหญ่
แม้ข้าวของ ผองภัณฑ์
ไม่ทันสมัย แต่เครื่องใช้ ไม่ขาด
อนาถมี
แม้เราไร้ ยศถา บรรดาศักดิ์ แต่เราจัก มากสุจริต ไม่ผิดศีล์
แม้เราไร้ รถหรู
ดูเท่ห์ดี แต่เรามี
ขาแกร่ง แข็งแรงไกร
แม้เราไม่ เก่งกาจ ฉลาดล้ำ แต่ไม่ต่ำ ความคิด วินิจฉัย
มีสัมมา ทิฏฐิ นิรามัย ไม่สาไถย มารยา ทุรกรรม
แม้เราไม่ สูงชั้น การศึกษา แต่อย่ามา ดูถูก ผูกเดียดขำ
ใจเราสูง ประเสริฐ
เลิศศีลธรรม กุศลกรรม นำชีวี
มีสุขไป
อันพาลชน สนใจ ใคร่วัตถุ ตีค่าคน ยลสู่ อนุสัย
อันบัณฑิต จิตผ่อง
ลำยองใย ตีค่าใคร ใฝ่ยล
กุศลเอย ฯ
๕ กันยายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น