ใครผิด
?...ช่วยคิดที : กลอนคติสอนใจ
คิดย้อนกาล ฉันเยาว์วัย ไร้เดียงสา คราวศึกษา ประถมต้น ซน-โง่-ใส
รักแต่เล่น เช่นเด็กซน
ซนทั่วไป แค่อยากได้
ใคร่กิน-เล่น เป็นอนันต์
วันหนึ่งเดิน ผ่านร้านรับ ซื้อของเก่า เห็นผู้เฒ่า เจ้าของ จ้องมองฉัน
จึงยิ้มให้ ทายทัก
ก่อนจากกัน แต่ถูกท่าน นั้นซักถาม ความอยู่เป็น
อยากจะเป็น อะไร ? ตอบ...ไม่รู้ ตอนนี้อยู่ อัตคัด เงินขาดเข็ญ
อยากมีเงิน ซื้อขนม
สะสมของเล่น ดั่งเฉกเช่น
เพื่อนๆมี ดีเท่ากัน
ท่านชวนฉัน ให้มานั่ง ล้างขวดเก่า ฉันก็เอา ตามเขาว่า ต้องขยัน
สู้อุตส่าห์
กัดฟันล้าง หวังรางวัล
สักครู่ครัน อาจารย์ฉัน เดินผ่านมา
ท่านสอนว่า " อย่ามองเมียง
เพียงใกล้-สั้น ควรขยัน หมั่นเล่าเรียน
เพียรศึกษา
อนาคต จะสดใส
ใช้ปัญญา
ดีกว่ามา หลังขดแข็ง ใช้แรงงาน.."
แล้วต่อว่า ท่านผู้เฒ่า เจ้าของ...ผิด อกุศลจิต คิดทราม ทำชั่วหาญ
ผู้เฒ่าโต้ "
ฉันก็ใช้ ลูกชายเช่นชาญ..
แม้แต่ฉัน ก็ขันแข็ง แรงงานดี..."
ในตอนนั้น ฉันยังเยาว์ ไม่เข้าใจ เงินไม่ได้ ไร้ความสุข ลุกเดินหนี
ฉันผิดหรือ ?
หรือใครผิด ? ช่วยคิดที...
สิ่งใดที่ เยาวชน ควรสนใจ ? ฯ
๒๖ กันยายน ๒๕๕๔
แต่งจากประสบการณ์จริง
ขอขอบพระคุณ อาจารย์
แม้ท่านจะไม่ได้ยิน
เพราะจากโลกนี้ไปแล้ว...
ผมขอโทษ...
ที่ตอนนั้น
ไม่เข้าใจความกล้าหาญ และความปรารถนาดีของท่าน...
ผมมันโง่...
ที่จริง
ตอบลบเจ้าของร้านเจ้าเล่ห์ อยากหลอกใช้แรงงานเด็ก ให้มาล้างขวด
เพราะที่ผ่านมา คนงานมาล้างแล้วก็เลิก เพราะงานหนัก ค่าแรงน้อย