คำไทย ใช้ " ขี้
" เปลือง : กาพย์ยานี ๑๑
คำไทย ใช้ "
ขี้ " เปลือง
ขอเป็นเรื่อง เนื่องจาก " ขี้ "
กล่าวนำ คำพาที ว่าด้วย " ขี้ " ที่ไม่เหม็น
" ขี้กบ " คือเศษไม้ จากงานไส ไม้..คงเห็น
" ขี้ก้าง " ช่างลำเค็ญ ผอมกะหร่อง
ส่องซี่คง
"
ขี้ข้า " ว่าทาส-ไพร่ คนรับใช้ อย่าสัยสง
" ขี้คุก " ถูกขังกรง ติดคุกมา
ประวัติมี
"
ขี้เซา " เอาแต่นอน ปลุกยากย้อน ถอนใจถี่
" ขี้ตืด " เหนียวตระหนี่ คล้าย " ขี้เหนียว " เกี่ยวดองกัน
" ขี้เถ้า " เอายัดปาก ใครที่อยาก ให้อาสัญ (
555+ )
" ขี้เท่อ " เซ่อดักดัน โง่งี่เง่า
ไม่เข้าใจ
" ขี้ปะติ๋ว "
ชิวชิวหน่อย " ขี้ผง
" พลอย สำคัญไผล
" ขี้ปาก " ลำบากใจ ถูกนินทา
ว่าติเตียน
" ขี้ผึ้ง " พึ่งรวงผึ้ง เดิมหุง-นึ่ง
ซึ่งทำเทียน
" ขี้แมลงวัน " ผิวพรรณเพี้ยน เป็นจุดดำ ตามหน้ากาย
" ขี้แย " งอแงร้อง เพราะขุ่นข้อง
เศร้าหมองหมาย
" ขี้ริ้ว " ไม่อยาก ลาย " ขี้เหร่ " ไซร้ ไม่สวยงำ
"
ขี้หน้า " ว่าหมั่นไส้ รังเกียจใคร
ใช้กล่าวคำ
" ขี้อาย " ว้าย..ดูทำ เขินกระดาก
น่ารักดี
" ขี้บ่น " ทนไม่ไหว ไปไกลๆ ใคร่ถอยหนี
" ขี้..."อื่นๆ อีกดื่นมี เป็นอาหาร
ทานได้ง่าย ?
ขอจบ คำรบ "
ขี้ " กลัวโดนดี " ขี้คุย " ดาย
" ขี้ปด " บทส่งท้าย อย่าวางวาย ซ่อนภัยเอย ฯ
๒๔ กันยายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น