ขอบใจ...ที่ไปจากฉัน : กลอนอกหัก
ขอบใจ...ที่ไป ไกลเสียจาก ชีวิตฉัน
เพราะเท่าที่ เราคบกัน มันเหมือนสวรรค์ แค่วันแรกๆ
เธอเฝ้า เอาใจ จนฉัน หวั่นไหว ใจแตก
มืดมน ไม่แยก ความแตกต่าง
ระหว่างรัก และหลง
เธอคอย เปรอปรน จนฉันเผลอด้วย งวยงง
ไม่อาจ ดำรง คงสติ ตั้งปัญญา
ฉันเหมือน คนเขลา มัวเมา กิเลส ตัณหา
ล้น อ วิชชา เพราะว่า
เพิ่งรู้ จักรัก
ส่วนเธอ ชำนาญ เชี่ยวชาญ การโอ้ โลมหลัก
เพราะความ มากมัก มีรัก หลากหลาย ก่ายกอง
เธอเฝ้า เอาใจ หลอกให้ ฉันตอบ สนอง
ทรัพย์สิน เงินทอง สิ่งของ มีค่า หาปาน
แล้วเธอ ก็กลาย ใจร้าย จากใน สันดาน
แสดง ความพาล สามาญย์ เห็นแต่ แก่ตัว
ฉันแสน เสียใจ (แต่)ยังดี ที่ไม่ เสียตัว
เสียงเตือน ก้องหัว ระวัง คนชั่ว (จง)กลัวชาย
เมื่อเธอ บอกลา ใจเจ็บเหน็บชา...สลาย
แต่ไม่ ถึงตาย ไม่ขอ เธอหวน คืนมา
หัวใจ อ้างว้าง แต่ไม่ร้าง คุณบุญค่า
ตั้งสติ ปัญญา รักษา บาดแผล แก้ไข
แล้ววัน เวลา ก็ช่วยรักษา แผลใจ
ริ้วรอย ค่อยไคล กลับมา สดใส ดั่งเคย
ขอบใจ ที่...ไป อย่าได้ กลับมา อีกเลย
คนทราม กรรมเอย สัจจะ ย่อมเผย ปลายทาง ฯ
๕ กันยายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น