ลม-อารมณ์ : โคลงสี่สุภาพ

ลม-อารมณ์ : โคลงสี่สุภาพ

๑. พระพายพัดสะบัดบ้า              ฟ้าฝน

สาดซัดกระจัดจน                     โค่นไม้

เรือนชานพิการพิกล                  พินาศ

ธรรมชาติอำนาจใช้                   ยับยั้งยากฉงน ฯ

๒. สายชลกลกราดเกรี้ยว            เชี่ยวชล

เกลียวกรากกระชากชน              ตลิ่งช้ำ

ดินแตกแยกสุดทน                    พังถล่ม

หลังแล้วหลังเล่าล้ำ                   บ้านช่องห้องหาย ฯ

๓. อารมณ์โหมบิ่นบ้า                  หาหาญ

ขาดวิจารณญาณ                       ล่มแล้ว

สติปัญญาลาญ                         สลายเสื่อม

ความเสียหายไป่แคล้ว                สุดสิ้นจินตนา ฯ

๔. ความทะยานอยากกร้าน           กมล

กระชากวิจารณ์จน                      เหลื่อมร้าย          

ดั่งบอดตาพาตน                        โจนวิ่ง

ดีแต่บาดฆาตคล้าย                     เจ็บเนื้อเถือหนัง ฯ

๕. ลมเย็นเย็นเล่นไล้                    เบาเบา

ฝนค่อยค่อยลอยเลา                    ลูบน้ำ

ใจเย็นเย็นเพ็ญเพรา                     ผะสบ

คิดค่อยค่อยร่อยค้ำ                      ด่ำห้วงดวงญาณ ฯ

๖. ยั้งสติอารมณ์ได้                      ทมา(ทมา=ทม...การข่มใจ,การฝึกตน)
ประกอบประกฤตปัญญา                 แกร่งแกล้ว

สุขุมคัมภีรภาพ์                            รอบคอบ

กอปรกิจสฤษฏ์แล้ว                       ก้าวหน้าละเวร ฯ

๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๔