ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันอาทิตย์ที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2554

คุณค่าของคน : กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

                 
                                                                     

คุณค่าของคน  : กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘


      ๏                                         ริ้วรอย เหี่ยวย่น   
ปรากฏ อยู่บน                         ใบหน้า สดใส
สตรี ชรา                               ยิ้มร่า เริงใจ   
น้ำเสียง แจ่มใส                       น้ำใจ ไมตรี

                                         ต้อนรับ ลูกค้า     
ปิยะ มาตา                               สันถวไมตรี
ให้บ ริการ                                ไม่คร้าน ขันมี  
สะท้อน ฤดี                               ที่มี ดีงำ

                                          เป็นที่ รักใคร่     
แก่คน ทั่วไป                             ในพฤ ติกรรม
ผลแห่ง สัมมา                            จริ ยาธรรม    
หาใช่ รูปล้ำ                               งามเลิศ อะไร

       ๏                                             อำนาจ เวลา      
กระทำ นำพา                             เยาว์พราก จากไป
มิอาจ ต้านทาน                           เหนื่อยมาน ทำไม  
แต่งเสริม เติมใส่                         ไร้สา ระธาร

                                           หลงวัย ใสหนุ่ม     
ความเยาว์ สาวนุ่ม                       มัวเมา สังขาร
ละทิ้ง ความดี                             ไม่มี ประมาณ     
แต่งสี ตีสาน                                บันเทิง เริงรมย์

                                            แม้มี รูปงาม     
พฤติ กรรมตาม                            เสื่อมทราม โสมม
นิสัย ไม่ดี                                  ขี้เกียจ โง่งม      
ใครอาจ ชื่นชม                            ข่มแค่ ชั่วคราว

        ๏                                             เมื่อเงา ชรา      
มาพร้อม เวลา                             ฉุดคร่า ล่าสาว
พ้นวาร ผ่านวัย                             เสื่อมวัย หนุ่มวาว    
หมดความ เพริศพราว                    ก้าวสู่ สัญญี

                                            เหลือแต่ ความชั่ว      
กรรมชิด ติดตัว                             นิสัย ไม่ดี
อดีต เลวทราม                              สามหาว เมามี    
ประจาน ชีวี                                  ทวี ทุกข์ทน

         ๏                                              " คนแก่ เลวๆ "     
เหมือนถูก ทิ้งเหว                           โดดเดี่ยว เปลี่ยวตน
ไม่มี คุณค่า                                   สายตา แลยล    
ดั่งเศษ เดนคน                               ท้นเถ้า ธุลี ฯ

๑ ตุลาคม ๒๕๕๔

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น