คุณค่าของคน : กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘
๏ ริ้วรอย เหี่ยวย่น
ปรากฏ อยู่บน ใบหน้า สดใส
ปรากฏ อยู่บน ใบหน้า สดใส
สตรี ชรา ยิ้มร่า เริงใจ
น้ำเสียง แจ่มใส น้ำใจ ไมตรี
๏ ต้อนรับ ลูกค้า
ปิยะ มาตา สันถวไมตรี
ปิยะ มาตา สันถวไมตรี
ให้บ ริการ ไม่คร้าน ขันมี
สะท้อน ฤดี ที่มี ดีงำ
สะท้อน ฤดี ที่มี ดีงำ
๏ เป็นที่ รักใคร่
แก่คน ทั่วไป ในพฤ ติกรรม
แก่คน ทั่วไป ในพฤ ติกรรม
ผลแห่ง สัมมา จริ ยาธรรม
หาใช่ รูปล้ำ งามเลิศ อะไร
๏ อำนาจ เวลา
กระทำ นำพา เยาว์พราก จากไป
กระทำ นำพา เยาว์พราก จากไป
มิอาจ ต้านทาน เหนื่อยมาน ทำไม
แต่งเสริม เติมใส่ ไร้สา ระธาร
แต่งเสริม เติมใส่ ไร้สา ระธาร
๏ หลงวัย ใสหนุ่ม
ความเยาว์ สาวนุ่ม มัวเมา สังขาร
ความเยาว์ สาวนุ่ม มัวเมา สังขาร
ละทิ้ง ความดี ไม่มี ประมาณ
แต่งสี ตีสาน บันเทิง เริงรมย์
๏ แม้มี รูปงาม
พฤติ กรรมตาม เสื่อมทราม โสมม
พฤติ กรรมตาม เสื่อมทราม โสมม
นิสัย ไม่ดี ขี้เกียจ โง่งม
ใครอาจ ชื่นชม ข่มแค่ ชั่วคราว
๏ เมื่อเงา ชรา
มาพร้อม เวลา ฉุดคร่า ล่าสาว
พ้นวาร ผ่านวัย เสื่อมวัย หนุ่มวาว
หมดความ เพริศพราว ก้าวสู่ สัญญี
หมดความ เพริศพราว ก้าวสู่ สัญญี
๏ เหลือแต่ ความชั่ว
กรรมชิด ติดตัว นิสัย ไม่ดี
กรรมชิด ติดตัว นิสัย ไม่ดี
อดีต เลวทราม สามหาว เมามี
ประจาน ชีวี ทวี ทุกข์ทน
๏ " คนแก่ เลวๆ "
เหมือนถูก ทิ้งเหว โดดเดี่ยว เปลี่ยวตน
เหมือนถูก ทิ้งเหว โดดเดี่ยว เปลี่ยวตน
ไม่มี คุณค่า สายตา แลยล
ดั่งเศษ เดนคน ท้นเถ้า ธุลี ฯ
๑ ตุลาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น