ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันพฤหัสบดีที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2554

พุทธเอ๋ย พุทธศาสน์ : กลอนดอกสร้อย



พุทธเอ๋ย พุทธศาสน์ : กลอนดอกสร้อย


      พุทธเอ๋ย พุทธศาสน์.....................เปรียบไม้จัน คันธชาติ วิลาสหมาย
สมบูรณ์แสน แก่นสาร กิ่งก้านกาย.............หยั่งต้นข่าย ไตรสม ให้ร่มเงา

      คนสัญจร ซอนมา อาศัยร่ม...............กระเสือกกรม ซมกาย ใจเฉื่อยเฉา
พอมีแรง แกร่งกล้า ล้าบรรเทา................ลุกโกยเร่า ก้าวเดิน เกินจากไกล

      บ้างก็มา หาเก็บ เศษซากกิ่ง.............บ้างได้ใบ ไปก็วิ่ง ลิงโลดไหว
นำไปก่อ ต่อประโยชน์ ปรากฏไป..............ตามวิสัย ทัศนะ คติตน

      บ้างมุ่งมา เก็บแคะ แกะเอาเปลือก.......บ้างก็เลือก ป่ายปีน กินพรากผล
บ้างก็เด็ด ดอกดม สมกมล........................บ้างก็ซน หักราญ ก้านกิ่งไพร

      บ้างเสาะหา กระพี้ พอมีกลิ่น................ได้สมจินต์ ผินพักตร์ เดินจากไส
น้อยคนนัก จักซึ้ง ถึงหัวใจ........................หาแก่นไม้ ได้ประโยชน์ อุโฆษดี

      พุทธศาสน์ ปรัชญา สาระธรรม...............ต้องน้อมนำ กำกับใจ ให้ผ่องศรี
ละกิเลส ตัณหา มละมี................................ใช้ชีวี สุจริต วิสิษฏ์เอย ฯ

๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๔

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น