เพียงลมปาก : กลอนคติสอนใจ
๏ คืนเดือนร้าง ข้างเดือนแรม ลมพัดแช่ม แปมสิงขร(แปม=ระคน)
หอมดอกไม้
ขจายขจร ใบไหวว่อน
เสียงอ่อนเบา
๏ เข้ายามสอง ข้องยามทรวง ถึงพุ่มพวง ดวงเฉลา
คำเผยจิต "
คิดถึงเรา "
ทุกค่ำเช้า เร้าฤดี
๏ มิอาจข่ม ล้มตัวนอน ใจทอดถอน วรณ์วิถี(วรณะ=กำแพง)
จะชอบ / ชัง อย่างไรดี
? เสียสมาธิ
มิเป็นการ
๏ มิอาจขับ หลับตานอน อกสะท้อน อ่อนสะท้าน
คิดระส่ำ คำละลาน นับเนื่องนาน เช่นฉันใด?(ละลาน=ตื่นเต้น)
๏ คำพูดจา ว่า " รักเรา " ใจเต้นเท่า แผ่นดินไหว
อกร้อนรน จนล้นใจ กระสับกระส่าย ในราตรี
๏ มองฟ้าใส ไร้แสงจันทร์ มองชีวัน ไร้สันสี
มองน้ำใส ในนที มองชีวี
ไร้วี่วาร
๏ เพียงลมปาก พร่ำฝากรัก ไม่สมัคร ภักดิ์สมาน
เพียงถ้อยคำ
เพ้อร่ำพาน ไม่สนาน สานศรัทธา
๏ เพียงมนุษย์ ย่อมพูดได้ คำ " รักใคร่ คิดถึง " หนา
แต่รักจริง
ยิ่งสัจจา
ใช้จรรยา ประกอบกาล
๏ ต้องอดกลั้น หมั่นอดทน ต้องข่มตน ไม่ซนสาน
ต้องมั่นคง
ยงรักยาน ต้องไม่กร้าน เห็นแก่ตัว
๏ เป็นมนุษย์ สุดพิเศษ จุ่งจิตเจตน์ เขต ดี /
ชั่ว
จะ " น่ารัก " (หรือ)อยาก " น่ากลัว " อยู่ที่ตัว ย้ำหัวใจ ฯ
๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น