กลอนเปล่า : หัวใจของฉัน เป็นของเธอ
โลก...กว้างใหญ่ไพศาล....
แต่ใจเธอนั้น...รู้สึกว่ามันคับแคบ...
คนมากหลากล้นจนวุ่นวาย....
แต่หัวใจเธอ....กลับชะเง้อไปหาใครไม่พบ....
ผู้คนส่งเสียงหนวกหูดังอยู่รอบกาย....
แต่หัวใจเธอ...ไม่ได้ยินแม้เสียงผู้ใดเข้ามา....
แสงสุรีย์และแสงสีแสงไฟไม่เคยมืดดับลับหาย
แต่หัวใจเธอ...มืดมนมองไม่เห็นหนทาง....
การติดต่อสื่อสารผ่านทางไกลแพร่หลายทั่วโลก...
แต่หัวใจเธอ....ตกอยู่ในความเหงา...เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย...
ผู้คนมากมาย....
แต่ไร้คนสนใจ...เอาใจใส่ต่อเธอ....
เด็กทารกถูกทอดทิ้งขว้าง...
แต่เธออ้างว้าง...ไร้ลูกเพื่อผูกสายใยแห่งชีวิต...
หนุ่มสาววัยรุ่นวุ่นวาย....
แต่เธอกลับไร้ใครมาใคร่รัก....
คนแก่เฒ่าชรามากมายไร้ญาติมิตรดูแล...
แต่เธอไม่มีแม้แต่ญาติมิตรสักคน....
แม้ในยามฤดูร้อน....
หัวใจเธอกลับเหน็บหนาว....
แม้ในยามฤดูฝน....
หัวใจเธอกลับอับจนแห้งแล้ง...
แม้ในยามฤดูหนาว....
แต่หัวใจเธอกลับท่วมท้นล้นด้วยหยาดน้ำตา....
แต่ฉันแลเห็น....
ในความลำเค็ญที่เธอประสบและแสวงหา....
แล้วเธอจะพบว่า....
ว่าหัวใจดวงน้อยของฉัน...
นั้นกว้างขวางพอที่จะเป็นแบ่งปันที่พักพิง....
และความรักที่จริงใจให้เธอ....
แม้ไม่ใช่มหาสมุทร....
แต่น้ำใจของฉันบริสุทธิ์และไม่เคยหยุดหลั่งไหล...
แม้เธอจะมองเห็นไม่...
แต่ดวงตาของฉันไซร้จะสบและแลดูเธออย่างอ่อนโยน...
แม้เธอจะไม่เหลียวดู...
แต่มือของฉันจะเป็นผู้จูงเธอข้ามความทุกข์ระทม..
แม้เธอไม่อาจจับจ้อง....
แต่แขนทั้งสองของฉันจะตระกองกอดเธอไว้ให้อบอุ่น...
แม้เธอจะไม่รู้....
แต่ขาทั้งคู่ของฉันจะพาเธอเดินฟันฝ่าปัญหาและอุปสรรค....
แม้จะเคร่งคิดใคร่ไตร่ตรอง....
แต่สมองเล็กๆของฉันจะสร้างสรรค์จินตนาการเพื่ออนาคตของเธอ...
แม้จะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ...
แต่ประสบการณ์เล็กๆของฉันจะให้คำแนะนำแก่เธอ...
แม้มิใช่วิญญูชน...
แต่ความรู้ที่สู้ฝึกฝนของฉันจะส่องแสงสว่าง..
ให้เธอเห็นทางที่จะเดินต่อไป...
ต่อไปนี้...
เธอจะมิได้อยู่เพียงผู้เดียวบนโลกใบนี้....
เธอจะไม่โดดเดี่ยวเปลี่ยวชีวีอีกต่อไป....
เธอจะไม่เหงา...เพราะฉันจะมาเฝ้า...มาคอยเอาใจใส่...
เธอจะไม่ร้องไห้..เพราะฉันจะหยอกเย้าเอาใจ...
ให้เธอได้ยิ้มและหัวเราะ....
เธอรู้ว่าฉันอยู่เคียงข้าง...ทั้งที่หนทางระหว่างเราช่างแสนยาวไกล....
เธอได้ยินเสียงของฉันด้วยใจ...แม้มันจะดังออกไปจากตัวอักษร....
เธอจะหลับตานอนอย่างปลอดภัย...ตราบใดที่เธอยังมั่นใจ....
ให้ฉันดูแล...
เธอจะสัมผัสถึงความรักและห่วงใย...
จากฉัน...
คนที่เอาใจใส่และปรารถนาดีอย่างจริงใจ...ต่อเธอ...
ทุกอย่างที่เธอจะได้รับ...
และทุกสิ่งที่เธอได้สดับอย่างจับใจ....
ไม่ใช่เพราะฟ้าประทานมาให้....
หรือพระเจ้าองค์ใดเอาใจใคร่บันดาล...
แต่มันมาจากหัวใจของฉัน....
หัวใจที่มันเปิดรับเธอเข้ามาไว้....
หัวใจที่จะไม่ปิด...ตราบเท่าที่เธอต้องการตลอดไป...
หัวใจที่ไม่ผูกมัด..หรือ...ผูกขาด....
หัวใจที่ไม่ปรารถนาจะเรียกร้องสิ่งของตอบแทน....
....เพราะเป็นใจที่ยึดมั่นแน่นแฟ้นในคุณธรรม...
หัวใจที่ไม่เคยอับเฉาเศร้าทราม....
....เพราะความดีงามพรำพร่างสว่างไสว...
หัวใจที่ใสสะอาด....
....เพราะผ่านการเกลาขัดไม่ขาดสาย...
หัวใจที่ไม่มีใคร...
....เป็นเจ้าของหัวใจตลอดมา....
ผู้คนต่างคิดถึงแต่ตัวเอง....
..แต่ฉันเพียรเพ่ง..คิดถึงเธอเสมอมา....
ผู้คนต่างเห็นแก่ตัว...
...แต่หัวใจฉันนั้นเห็นใจและหมายที่จะมาดูแล...
ผู้คนต่างเอารัดเอาเปรียบ...
...แต่ฉันแบ่งปันเผื่อแผ่แก่สาธารณ์....
ผู้คนต่างรักแต่ตัว...
...แต่หัวใจฉันจะมั่นรักต่อเธอ...
มันอาจจะดูแปลกๆ....
และแตกต่างจากหัวใจของใครคนอื่น...
แต่....เธอไม่ได้ฝัน...
และ...ฉันไม่ได้ฝืน...
เพราะหัวใจฉันแช่มชื่น....
ด้วยการได้ทำในสิ่งที่ดีงาม....
หัวใจของฉัน...
เป็นของเธอ....ฯ
๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น