กลอนรัก : โปรดปล่อยฉันไป..จากปลายมือ
(ไร้ฉันทลักษณ์ )
(ไร้ฉันทลักษณ์ )
หากไม่ รักฉันจริง โปรดทิ้ง ที่ปลายขอบฟ้า
ให้อยู่ อย่างคนไร้ค่า อย่ามา หลอกว่าสงสาร
มันทรมาน รู้ไหม ? เมื่อเป็นคนไม่ สำคัญ
แค่เคย รู้จักกัน เจ็บปาน มีดฝานหัวใจ
หากไม่ รักฉันจริง โปรดทิ้งฉัน ไปไกลๆ
ให้อยู่ อย่างผู้เดียวดาย อย่ามาสนใจ ใยดี
เพราะไม่ได้ แตกต่าง เธออ้าง เพื่อหวังหลีกหนี
เหตุผล ล้นหลากมากมี ที่เธอยก มาอ้างยัน
หากไม่ รักฉันจริง โปรดทิ้ง ที่ปลายขอบฝัน
ให้อยู่อย่าง...ช่างหัวมัน อย่ามาปั้น น้ำเป็นตัว
เธอบอกว่า ไม่มีใคร แล้วฉันอยู่ไหน..ทูนหัว ?
ให้เธอไป ทั้งใจ-ตัว มืดมัว หมองหม่นหนทาง
หากไม่ รักฉันจริง โปรดทิ้ง ที่ปลายขอบหวัง
ให้อยู่ อย่างอ้างว้าง ดั่งคน ไม่มีชีวิต
เธอเคยบอก รักนักหนา ใยว่า " พูดไปไม่คิด "
หัวใจ คล้ายโดนปลิด รอนลิด พรากจากโลกนี้
หากไม่ รักฉันจริง โปรดทิ้ง ที่ปลายฤดี
ให้โศกศัลย์ อย่างนี้ อย่ามาทำมี เยื่อใย
คำพูดเพราะ เสนาะหู แม้ดู สวยหรูจริงใจ
รู้...มารยา สาไถย ฉันไม่ มีวันเชื่อถือ
หากไม่ รักฉันจริง โปรดทิ้ง ฉันไป จากปลายมือ
ให้อยู่ อย่างคนซื่อ ที่หลงเชื่อถือ ใจเธอ
ความไว้ วางใจทั้งสิ้น แค่ธุลีดิน เสมอ
ไม่มีค่า กะเธอ ฉันหลงละเมอ คนเดียว
หากไม่ รักฉันจริง โปรดทิ้ง ที่ปลายขอบเปลี่ยว
ให้อยู่แล้ง แห้งเหี่ยว ตัวคนเดียว เปลี่ยวนิรันดร์
ทุกคืน ที่ขาดเธอ หลงละเมอ เพ้อพร่ำฝัน
เวลาปวดร้าว ยาวนาน ในวัน ที่ฉันไร้เธอ ฯ
๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น