กลอนแปด : ลมรัก ลมปาก
ยามหนาวลม โถมไถ กายสะท้าน ลมหนาวราน ผ่านไคล เพียงกายขม
ได้ผิงไฟ คลายหนาว ร้าวระดม ได้ผ้าห่ม สมคุณ อบอุ่นไอ
ยามลมปาก อยากปอก เธอบอกรัก ใจฉันปัก รักปลูก สุขเหลือไหล
อกสะท้อน อ่อนหน่วง ถึงทรวงใน โลกสดใส ใดเท่า รักเข้ามา
ยามคบกัน นานที เธอมีเปลี่ยน ลมเคยเลียน เนียนรัก ใยยากหนา
หัวใจฉัน เปลี่ยวเฉา ร้าววิญญาน์ เหมือนท้องนา หน้าแล้ง แห้งแตกราน
ยามเธอหมาง ร้างรัก ปากบอกเลิก ดั่งลมเปิก เลิกถอน รักรอนฐาน
ใจฉันหยุด ดุจสิ้น ไร้วิญญาณ สะทกสะท้าน หวั่นไหว แทบวายชนม์
ลมรักเอย..เลยล่วง ล้ำดวงจิต พัดชีวิต ผิดพลาด ใจขัดสน
มองทิศใด ไร้ทาง หมางมืดมน สุดทานทน ทุกข์เศร้า เท่าทวี
มาพบแสง แห่งพุทธ สุดสว่าง แจ้งกระจ่าง สางเข็ญ ใจเพ็ญศรี
พุทธธรรม ล้ำหลั่ง ล้างราคี ศีลสมาธิ ปัญญา พาสุขใจ
ใต้ร่มโพธิ์ โสภา ลมสงบ สัจจะพบ สบชี วีแจ่มใส
ธรรมรักษ์ ศักดิ์สิทธิ์ ฤทธิไกร ป้องกันภัย ไป่ทุกข์ เป็นสุขเทอญ ฯ
๑๓ ธันวาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น