กลอนเปล่า : เ พ ร า ะ นี่ คื อ สิ่ ง ที่ หั ว ใ จ ข อ ง ฉั น เ ป็ น
แม่ดอกไม้ผู้ไร้กลีบ....
ใยเล่าจะไม่รู้....
ว่าเธอนั้นเหมือนดู....
จะเป็นผู้เต็มไปด้วยหนามอันแหลมคม...
แต่ใจเล่ายังเฝ้าชม....
ว่าเธอเหมาะสม...
และควรนิยมสโมสร...
แม้เธออาจดูเร่าร้อน...
แต่ยามตอนที่เธอเย็น...
เธอช่างแสนน่าเอ็นดูอยู่ไม่น้อย.....
แม้เธอดูว่าจะไม่ถอยในการต่อสู้...
แต่เธอก็คือผู้หญิงคนหนึ่ง...
ที่ยังมีหัวใจที่ละเอียดลึกซึ้ง...
และอ่อนไหว....
ฉันไม่ได้มาเพื่อหมายขโมยหัวใจ...
ไม่ได้มาเพื่อเอาอะไรไปจากเธอ...
ปล่อยทุกสิ่งที่เป็นของเธอ.....
ไว้ให้มันอยู่ที่นี่...
อยู่ในที่ๆมันควรอยู่...
ฉันเพียงแต่แค่อยากเข้ามาหาสู่...
มาเฝ้าดู..
ดูแลว่าหัวใจของเธอนั้นอยู่อย่างรื่นรมณ์...
ฉันไม่ได้ทำเพื่อหวังความนิยม...
แต่หัวใจของฉันนั้นชื่นชมในความดีงาม....
ฉันไม่ได้ใส่หน้ากาก....
และฉันก็ไม่อยากปิดบังสิ่งใดๆ...
เพราะไม่รู้ว่าจะใส่หน้ากากไปทำไม..??..
ในเมื่อหัวใจของฉันนั้นแสนสดใส...
และสวยงาม...
ไม่มีความเลวทรามใดๆที่ฉันหมายมุ่ง...
เพื่อที่จะผดุงรักษาเอาไว้...
ไม่มีความชั่วร้ายใดๆที่ฉันมั่นหมาย....
จะมอบแก่ตัวตน หรือใครคนอื่น...
แม้ฉันจะไม่ใช่พระเจ้า..
แต่ฉันก็รับเอา " พรหมวิหารธรรม "....
มาประจำ ณ หัวใจ...
เมตตา...
กรุณา...
มุทิตา...
อุเบกขา...
ธรรมาอันแสนผ่องใส...
ที่ชโลมไล้หัวใจของฉันให้ชุ่มฉ่ำ...
เธออาจไม่เคยพบเจอใครคนใด...
คนที่มึหัวใจที่ดีงาม..
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม...
ความดีงามนั้นไม่เคยขาดหายไปจากโลกา...
ขอแต่เพียงว่า...
เธอจะเปิดใจที่ละมุนละไม...
เปิดสายตาที่น่าทะนุถนอม....
ยอมรับในความมีอยู่จริง...
ในสิ่งที่ฉัน...ได้มอบความดีงามให้แด่เธอ...
และทุกๆคน...
ขอเธอโปรดอย่าได้สับสน..
ฉันไม่ใช่คนหยาบโลน...
ฉันไม่ใช่คนหลายใจ...
ฉันไม่ใช่คนชั่วร้าย...
แม้ในหลายๆคำพูด...
ฉันอดไม่ได้ที่จะเล่น...
หยุดไม่ได้ที่จะหยอกเย้าเอาใจ...
ดั่งวิสัยของเด็กซนๆ...
คนหนึ่ง...
เพียงเพราะว่าหัวใจ...
ของฉันนั้นไร้ขอบเขต....
ฉันไม่อาจปฏิเสธคนที่หัวใจอ่อนล้า
ฉันไม่อาจเลิกลาคนที่หัวใจอ่อนไหว...
ฉันไม่อาจทำใจปล่อยให้ใครที่ต้องการความช่วยเหลือ...
อยู่อย่างขาดคนเอื้อเฟื้อเอาใจใส่....
และฉันไม่อาจมอบหัวใจดวงเดียวที่มีอยู่...
ให้กับผู้ใดเพียงผู้เดียว...
ฉันปรารถนาจะได้เป็นผู้เยียวยาหัวใจ
ให้แด่ใครที่ยังร่ำไห้ทุกคน..
ขอเธอโปรดอย่าได้สับสน...
ที่ฉันเป็นคนเช่นนี้...
เพราะฉันเกิดมา....
เพื่อแสวงหาสิ่งที่ดีงาม...
เพื่อประพฤติตาม....
เพื่อมอบความสุข.....
แด่ทุกๆคน.....
รวมทั้งเธอ....
ที่รัก....ฯ
๗ ธันวาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น