กลอนคติเตือนใจ : ปรินิพพานสูตร
พระวัสสา พรรษาสุด พุทธองค์ เสด็จลง เวฬุวคาม เวสาลี
ครบพรรษา สี่สิบห้า พุทธศรี เพราะพยาธิ สรีระ เริ่มประชวร
ทรงสติ สัมปชัญญะ เวทนาต้าน อธิษฐาน สังขารชนม์ โสภณถ้วน
เจโต ส..มาธิ มิ นิมิตมวล เวทนาซวน ล้วนดับสิ้น สุขินทรีย์
ให้โอวาส พระอานนท์ " ตนเป็นเกาะ " ธรรมเสนาะ " สติปัฏฐาน " สมานศรี
" ธรรมสรณะ " เป็นที่พึ่ง ซึ่งโสภี อย่าได้มี สิ่งอื่นเห็น เช่นพึ่งพา
อานุภาพ " อิทธิบาท ๔ " มีฤทธิ์มาก แม้แต่หาก อยู่ชั่วกัป รับปรารถนา
พระอานนท์ มารดลใจ ไร้ปัญญา ไม่อาราธนา พุทธองค์ ทรงพระชนม์
ณ ปาวา..ลเจดีย์ นิเวศน์สถาน ทรงปลงสังขาร ปรินิพพาน โองการผล
แผ่นดินไหว กลองทิพย์ลั่น สนั่นสกล สามเดือนดล พระชนม์สิ้น ทอดอินทรีย์
เด็ก-ผู้ใหญ่ ทั้งไพล่พาล หรือบัณฑิต ทุกชีวิต พิศหม้อดิน ไม่ดิ้นหนี
ล้วนต้องแตก แยกสลาย ไร้ชีวี สติมี ศีล-สมาธิ-ปัญญา จิตตาดู
"กุสินารา สาละวัน " อันสะอาด ทรงไสยาสน์ ใต้สาละ พฤกษาคู่
มณฑารพ จุณจันทร์ทิพย์ ร่วงพริบพรู โปรยปรายสู่ บูชาพระ สรีระทรง
กุลบุตร พุทธศรัทธา บูชาชี้ สังเวชนีย์ เจดียสถาน ป้องกันหลง
จาริกสู่ ผู้เลื่อมใส ได้จำนง กายแตกลง ตรงสุคติ ทิพยสวรรค์
" ต่อสตรี ภิกษุไซร้ อย่าได้ดู จำต้องดู อย่าสู่พูด อยู่สุดสันติ์
จำต้องพูด ตั้งสติ ให้ดีพลัน แม้ฟุ้งซ่าน จะพลันม้วย ด้วยราคี "
ปัจฉิมพระ มหาพาท โอวาทใหญ่ สังขารไซร้ เสื่อมไปถ้วน ล้วนวิถี
อย่าประมาท หัดให้พร้อม ซ้อมให้ดี ทรงฌาน ๔ ปรินิพพาน สังขารลง
สักกะท้าว กล่าวคาถา อมตะไว้ สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ ขออย่าหลง
เกิดแล้วดับ ธรรมดา ปัญญาปลง สงบจง จรรโลงถูก สุขใจเอย ฯ
๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น