วัยไร้เดียงสา บูชารัก
เด็กสาวจำนวนมาก
เกินกว่าจะนับไหว...
ตั้งแต่อดีต...
จนถึงอนาคตอันยาวไกล...
จนถึงอนาคตอันยาวไกล...
มีอยู่ทั่วไปในโลกนี้....
มีอยู่...ทำอยู่...
ซึ่ง พีธีกรรม
อันศรัทธา....
ซึ่ง พีธีกรรม
อันศรัทธา....
ต่อสิ่งที่ตนเองเรียกว่า " ความรัก "....
ด้วยการบูชา....
พลีกายา พลีใจ....
ด้วยความเทิดทูนหลงไหล...
ความรัก...
ความรัก...
ที่ตัวเองคิดขึ้นมาเอง....
ว่าเป็นจริง มีจริง...
ว่าเป็นจริง มีจริง...
ทั้งๆที่ คิดเองฝ่ายเดียว....
อีกฝ่ายคือชายผู้หมายเพียง...
เยี่ยงนักล่า....
เยี่ยงนักล่า....
ที่คิดแค่ว่า....
อยาก....เอารัดเอาเปรียบ....
อยาก....เอารัดเอาเปรียบ....
จากเรือนร่างที่งดงามดั่งดอกไม้แรกแย้ม.......
ของเด็กสาว...
เท่านั้น...
แล้ว เด็กสาวเหล่านั้น...ก็ต้องเสียกาย..เสียใจ...
ให้กับความคิดฝันลมๆ แล้งๆ...
ที่สุดท้ายก็เป็นเพียงเรื่องปรุงแต่ง....หลอกลวง...
จากผู้ชาย...
ที่ไม่ใยดีต่อ ความรัก...
ที่เด็กสาวคิดขึ้นมา.....
และ...บูชา...เทิดทูน....
ชายโฉดชั่วช้าสามาญย์ จำนวนมาก...
ฉวยโอกาส....
เอาขณะที่เด็กสาวประสบกับปัญหาชีวิต....
ที่เกินความสามารถที่เด็กจะคิดคลี่คลายให้ลุล่วงไปได้...
เสนอตัวเข้ามาให้ความช่วยเหลือ...
แสดงความห่วงใย...
มอบน้ำใจ...( ที่ไม่มีอยู่จริง )
ให้กำลังใจ...
เป็นที่พึ่งพิงในยามลำบาก บอบช้ำ..
แต่ภายในหน้ากาก นักบุญ...
ผู้อารี....
ในใจนั้น แอบซ่อน ปีศาจ....
ที่ขาดมนุษยธรรม...
ที่ขาดมนุษยธรรม...
วางแผนทรามต่ำ หวังทำลายพรหมจรรย์ ...
และกระสันเสพ ความบริสุทธิ์ดุจน้ำใสจากวัยสาว....
โดยสร้างเรื่องราว
มารยาเก่าๆ ว่าการมีเพศสัมพันธ์...
คือ....รักแท้....
คือ....รักแท้....
เมื่อเด็กสาว ที่ตนเล่นละครในบทผู้ดูแลหลงเชื่อ....
ก็กลับกลายเป็นเหยื่อกามา....
บูชาความไร้เดียงสา.....
และอ่อนต่อโลก.....
ประกอบกับ รสกามนั้นมีอาถรรพ์ ปานสิ่งเสพติด...
ที่พิชิตใจใครต่อใครให้ต้องยอมจำนน...
จนตกเป็นทาส
จนตกเป็นทาส
แม้แต่ผู้ใหญ่...
ก็ยากที่จะสามารถข่มใจ...
ให้ต้านทานอำนาจแห่งรสกามได้....
แล้วเด็กสาว ของเราหรือจะทนไหว...
กลายเป็นผู้หลงไหลในรสกาม...
เพลี่ยงพล้ำถลำลึก....
จนมิดหัว....
เอาตัวจมปลัก อยู่กับรสกาม...
จนจิตใจตกต่ำ....
ไร้ศีลธรรม...
คุณธรรม
สิ่งใดเล่า...
ที่จะปัดเป่า ความโง่เขลา เศร้าโศก...
รกเรื้อ เครือคลุม ที่อยู่ คู่ ประกอบ...
กับนิยายแห่งความรัก....โรแมนติก....
ที่เป็นเพียงจินตนาการ....
อันสวยหรู....
ดูงดงาม....
แต่ผลในบั้นปลาย...
คือความชอกช้ำระกำกรม....
ของผู้มีจิตใจอันแสนบริสุทธิ์....
เด็กสาว...
ผู้ไร้เดียงสา....
ผู้น่าสงสาร.....ฯ
๓๐ ธันวาคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น